The Project Gutenberg EBook of History of the Greek Revolution, Volume C, by 
Spyridon Trikoupis

This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net


Title: History of the Greek Revolution, Volume C

Author: Spyridon Trikoupis

Release Date: February 4, 2012 [EBook #38765]

Language: Greek

Character set encoding: UTF-8

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HISTORY OF GREEK REVOLUTION, VOL C ***




Produced by Sophia Canoni.  Thanks to George Canonis for
his major work in proofreading.

Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise. Bold words are included in &; words in italics in _. In various places the book had in the margin the notation of the month that the event took place. I have placed the month within brackets, somewhere near the notation, starting a new paragraph.

Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &, ενώ λέξεις με ιταλικούς χαρακτήρες σε _. Σε διάφορα μέρη, στο περιθώριο, το βιβλίο είχε την ένδειξη του μήνα του γεγονότος. Έβαλα την ένδειξη κάπου κοντά στην ένδειξη του περιθωρίου, ξεκινώντας κάθε φορά καινούργια παράγραφο.

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
ΕΠΙΘΕΩΡΗΘΕΙΣΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΘΕΙΣΑ ΥΠ' ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
ΤΟΜΟΣ Γ'.

ΕΚΔΟΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΣΛΑΝΗΣ

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ

ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ «ΩΡΑΣ»

1888

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΠΙΝΑΞ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΑ'.

Θάνατος του Δράμαλη και τελευταία παθήματα των εν τη Κορινθία απομειναρίων του υπ' αυτόν στρατού. — Πολιτική κατάστασις της Ελλάδος και της Τουρκίας. — Στάσις των γενιτσάρων και πτώσις του Χαλέτ-εφέντη και των ομοφρόνων του. — Τα περί του τουρκοπερσικού πολέμου. — Τα μεταξύ Ρωσσίας και Τουρκίας και η περί αυτών γνώμη των άλλων αυλών. — Διάθεσις των εις Βερώνην συνελθόντων προς την Ελλάδα και την Τουρκίαν και αποστολή προς αυτούς και τον Πάπαν ελληνικής πρεσβείας. — Μεταβολή επί το ευμενέστερον της αγγλικής πολιτικής, υπουργήσαντος του Γεωργίου Κάννιγγος, και πολιτική των άλλων αυλών. — Επιθεώρησις της πρώτης κυβερνητικής περιόδου . . 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΒ'.

Συγκρότησις της δευτέρας των Ελλήνων εθνικής συνελεύσεως. — Μετάβασις του νέου βουλευτικού εις Τριπολιτσάν — Νέαι διαιρέσεις. — Έκπλους του οθωμανικού στόλου. — Κατορθώματα των Ψαριανών κατά την μικράν Ασίαν. — Εισβολή εις την Ανατολικήν Ελλάδα υπό τον Ισούφπασαν Μπερκόφτσαλην. — Καταστροφή του κατά την Εύβοιαν και καθ' όλην την Θετταλομαγνησίαν ελληνικού αγώνος . . 26

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΓ'.

Μετάβασις των μελών του νομοτελεστικού, των μεν εις Σαλαμίνα των δε εις Πάτρας. — Τα περί προεδρίας του βουλευτικού και μετάβασις αυτού εις Σαλαμίνα. — Εισδρομή των εχθρών εις Αττικήν και αναχώρησις αυτών. — Επάνοδος του νομοτελεστικού και του βουλευτικού εις Πελοπόννησον . . 38

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΔ'.

Εκστρατεία υπό τον πασάν της Σκόδρας Μουσταήν εις Δυτικήν Ελλάδα. — Άφιξις Κωνσταντίνου Μεταξά εις Μεσολόγγι ως γενικού επάρχου. — Κατάστασις της Δυτικής Ελλάδος και τα περί συνοικισμού Σουλιωτών εν Ζαπαντίω. — Ο Μάρκος Μπότσαρης σχίζει το δίπλωμα της στρατηγίας του. — Απόβασις εχθρών εις Γαλατάν και αποτυχία αυτών. — Εφόρμησις νυκτερινή Σουλιωτών εις το εν Καρπενησίου εχθρικόν στρατόπεδον και θάνατος Μάρκου Μπότσαρη. — Μάχη Καλιακούδας και θάνατος Ζηγούρη Τσαβέλλα και Νικολού Κοντογιάννη. — Πολιορκία Ανατολικού και λύσις αυτής. — Άφιξις Μαυροκορδάτου εις Μεσολόγγι ως γενικού διευθυντού. — Παράδοσις Κορίνθου. Εκστρατεία εις Εύβοιαν υπό τον Οδυσσέα . . 44

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΕ'.

Στρατόπεδον Πατρών — Ρήξις νομοτελεστικού και βουλευτικού. — Καθαίρεσις του υπουργού Περούκα και του νομοτελεστού Μεταξά. — Εμφύλιοι ταραχαί και συγκρούσεις. — Το βουλευτήριον πατείται υπό στρατιωτικής δυνάμεως εν Άργει και οι βουλευταί μεταβαίνουν εις Κρανίδι. — Νέον νομοτελεστικόν. — Τα μεταξύ Ρωσσίας και Τουρκίας καθ' όλον το έτος . . 56

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΣΤ'.

Ανάπλους του οθωμανικού στόλου εις Κωνσταντινούπολιν. — Έκπλους του ελληνικού. — Ναυμαχία. — Τα περί Κρήτης καθ' όλην την αρμοστείαν του Τομπάζη . . 64

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΖ'.

Εξωτερικόν δάνειον. — Γερμανικός λεγεών εις αντίληψιν της Ελλάδος. — Φιλελληνικαί εταιρίαι. — Συνθήκη εις ανόρθωσιν του τάγματος του αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ. — Άφιξις του λόρδου Βύρωνος και του συνταγματάρχου Στάνωπος εις Ελλάδα. — Απόπειρα εις άλωσιν Κορώνης. — Διάλυσις του εν Ευβοία ελληνικού στρατοπέδου . . 76

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΗ'.

Τα δύο νομοτελεστικά. — Εμφύλιος πόλεμος. — Διαγωγή του Βύρωνος εν Μεσολογγίω και αποβίωσις αυτού. — Καταδίκη του Καραϊσκάκη ως επιβούλου. — Τα κατά την Ανατολικήν Ελλάδα. — Παράδοσις Ναυπλίου και είσοδος της νέας κυβερνήσεως . . 83

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΘ'.

Αποστολή μέρους των δανείων εις Ελλάδα. — Έκπλους του οθωμανικού στόλου. — Σχέδια του σουλτάνου και του σατράπου της Αιγύπτου Μεχμέτ-Αλή εις αναδούλωσιν όλης της Ελλάδος. — Καταστροφή Κάσσου και Ψαρών. — Νίκαι κατά θάλασσαν των Ελλήνων παρά την Σάμον και ματαίωσις των κατ' αυτής κινημάτων. — Εκστρατείαι κατά την στερεάν Ελλάδα και μάχη της Άμπλιανης. — Πολεμικά κινήματα εν Πελοποννήσω . . 99

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ν'.

Αιγύπτιος εκστρατεία υπό τον Ιβραήμπασαν και ευόδωσις αυτής εις Κρήτην. — Αι επί της εκστρατείας ταύτης ναυμαχίαι. Φροντίς της ελληνικής κυβερνήσεως περί τακτοποιήσεως της κατά ξηράν και κατά θάλασσαν υπηρεσίας. — Έναρξις της γ' κυβερνητικής περιόδου. — Δωρήματα Βαρβάκη. — Φιλανθρωπική Εταιρία εν Ελλάδι . . 120

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΑ'.

Δεύτερος εμφύλιος πόλεμος. — Χαρακτήρ αυτού και του πρώτου. — Συνέλευσις της Δυτικής Ελλάδος εν Ανατολικώ . . 131

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΒ'.

Εξωτερική πολιτική ως προς την Ελλάδα — Συνδιαλέξεις εν Πετρουπόλει των αντιπροσώπων των πέντε Δυνάμεων περί του ελληνικού ζητήματος, και σχίσμα Αγγλίας και Ρωσσίας . . 140

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΓ'.

Σχέδια της ελληνικής κυβερνήσεως κατά των εχθρών. — Απόβασις του Ιβραήμπασα εις Μοθώνην. — Εκστρατεία του Κουντουριώτου προέδρου του νομοτελεστικού. — Πολεμικά κατά ξηράν και θάλασσαν συμβάντα και παράδοσις των Παλαιών Ναβαρίνων και του Νεοκάστρου. — Εμπρησμός εχθρικών πλοίων εν Μοθώνη. — Ναυμαχία παρά τον Καφηρέα . . 145

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΔ'.

Αποτυχία της εκστρατείας Κουντουριώτου. — Αμνηστία ανταρτών. — Μάχη κατά την θέσιν Μανιάκι. — Κινήματα Ιβραήμη εις τα ενδότερα της Πελοποννήσου και συγκρούσεις. — Ο Χαμιλτών εν Ναυπλίω. — Παθήματα Ελλήνων και επάνοδος Ιβραήμη εις Μεσσηνίαν. — Ο Φαβιέρος αρχηγός του τακτικού. — Κατορθώματα Ελλήνων. — Ατυχής απόπειρα εις άλωσιν Τριπολιτσάς. — Ανταλλαγή αιχμαλώτων. — Απόπειρα δολοφονίας Ιβραήμη . . 160

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΕ'.

Προδοσία Οδυσσέως. — Αυτομόλησις προς τους Έλληνας και θάνατος αυτού. — Το σπήλαιόν του. — Κινήματα Τούρκων κατά την Ανατολικήν Ελλάδα. — Αναζωπύρησις του αγώνος κατά την Κρήτην. — Απόπειρα εμπρησμού του εν Αλεξανδρεία εχθρικού στόλου . . 175

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΣΤ'.

Περί του δευτέρου δανείου και του λόρδου Κοχράνου. — Αύξουσα ευμένεια των λαών προς τον ελληνικόν αγώνα. — Περί αναγορεύσεως βασιλέως. — Διάθεσις των μεγάλων Δυνάμεων προς την Ελλάδα και σύστασις κομμάτων υπό ξένην ονομασίαν. — Σχίσμα των μελών της ιεράς συμμαχίας επί των εν Πετρουπόλει συνδιαλέξεων και λύσις της συμμαχίας. — Περί της αγγλικής προστασίας. — Τα μεταξύ Ρωσσίας και Τουρκίας. — Αποβίωσις του αυτοκράτορος Αλεξάνδρου. — Σχέσεις των αυλών προς αλλήλας επί της αποβιώσεώς του . . 189

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΖ'.

Δευτέρα πολιορκία του Μεσολογγίου. — Περίοδος πρώτη . . 207

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΗ'.

Δευτέρα πολιορκία του Μεσολογγίου. — Περίοδος δευτέρα . . 238

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΘ'.

Αποτυχία των εις άλωσιν της Τριπολιτσάς και της Καρύστου και εις λεηλασίαν της Βηρυτού κινημάτων Ελλήνων. — Εκστρατεία των υπό τον Φαβιέρον τακτικών εις Εύβοιαν και αποτυχία αυτής. — Καταστροφή των γενιτσάρων και είσαξις της ευρωπαϊκής τακτικής εις την στρατιωτικήν υπηρεσίαν του οθωμανικού κράτους . . 267

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΑ'.

(α.)

Στυγερόν κακούργημα επράχθη την 16 του αυτού μηνός εν Πελοποννήσω. Ο Κραββατάς, προεστώς του Μιστρά, απερχόμενος εις Καστρί, εδολοφονήθη κατά την Κακήν Σκάλαν της επαρχίας του. Δύο κοινοί άνθρωποι, εξ ών ο είς υπηρέτης του, εφωράθησαν φονείς και υπελήφθησαν ως άλλοθεν υποκινηθέντες. Αλλ' ουδέν τοιούτον ανακριθέντες ωμολόγησαν· είς δε αυτών κατεδικάσθη εις θάνατον.

(β.)

Ο Οδυσσεύς ήλθεν εις λόγους ιδιαιτέρως μετά των εχθρών αδεία των συνοδιτών του και κατηγορήθη ως υπενεργήσας επί της συνεντεύξεώς του διά ζηλοτυπίαν προς τους Πελοποννησίους την μη παράδοσιν αυτών· παρέλαβε δε διά νυκτός δύο εξ αυτών και τους μετέφερεν αυτεξουσίως εις Λεβαδίαν· και τον μεν απέλυσεν επί εξαγορά, τον δε εφόνευσεν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΔ'.

(α.)

Κατά την κρίσιμον εκείνην περίστασιν εχαρίσθη τω Μάρκω το λεγόμενον σαράι του Μεσολογγίου, όπου κατέλυαν προς της επαναστάσεως οι κατά καιρούς διοικηταί.

(β.)

Ό εστιν έβαλαν κατά την συνήθη φράσιν κ α π ά κ ι· τούτο εγίνετο συχνάκις επί της επαναστάσεως.

(γ.)

Περί της λίμνης όρα κεφάλαιον Μ'.

Μετωνόμασέ τις των ημάς το Ανατολικόν Αιτωλικόν και οι πλείστοι ασκέπτως παρηκολούθησαν. Αγνοείται πόθεν ωρμήθη εις την μετωνυμίαν ταύτην· πάντη ανίσχυρος φαίνεται ο υποτιθέμενος λόγος ότι κείται εν τη Αιτωλία, διότι και τα λοιπά μέρη της επαρχίας ταύτης κείνται υπό την αυτήν κατηγορίαν· ούτε πόλις ούτε κώμη υπήρξε το πάλαι υπ' αυτήν την ονομασίαν, αλλ' ούτε γίνεται πούποτε μνεία του νησιδίου τούτου. Ο Μελέτιος εν τη κατά το 1728 έτος εν Βενετία εκδοθείση Γεωγραφία του καλεί το νησίδιον Αιτωλικόν ή κοινότερον Ανατολικόν. Αδικαιολόγητος και αδέσποτος η κλήσις αύτη· ο αυτός θέλει και το Μεσολόγγι Μεσολόγιον· οι συγγράψαντες προ αυτού Βενιαμίν ο εκ Τολέδης και ο Πέτρος Γαρζώνης, εκείνος μεν το 1153 ούτος δε το 1684, ως ανεφέραμεν εν τη περιγραφή του Μεσολογγίου, καλούν Νατολικόν εν τη ιδία αυτών διαλέκτω το νησίδιον τούτο· πασίγνωστον δε ότι και επί Τουρκοκρατίας και επί του αγώνος Ανατολικόν αείποτε εκαλείτο· χυδαϊστί δε και τότε και νυν Ανατολικόν. Ίσως ωνομάσθη Ανατολικόν ως κείμενον ανατολικώς ως προς τον Αχελώον, τον διαχωρίζοντα την Αιτωλίαν και την Ακαρνανίαν. Ο Μελέτιος λέγει παράδοξόν τι δηλ. ότι προ ολίγου χρόνου εξήρχετο εκ της γης ανακοχλάζον αίμα, και εγειρόμενον πολλή βία πλείον ενός πήχεως.

Τις σεβόμενος τον μέγαν και ιερόν αγώνα και την ιστορικήν ακρίβειαν να μη γογγύση βλέπων ιστορικά ονόματα μεταποιούμενα οίον το Καρπενήσι εις Ναλληδόμην, το Βραχώρι εις Αγρίνιον, τα Σάλωνα εις Άμφισσαν· το Πατρατσίκι εις Υπάτην· το Ζητούνι εις Λαμίαν· την Βοστίτσαν εις Αίγιον· την Τριπολιτσάν εις Τρίπολιν· την Καλαμάταν εις Καλάμας· την Τσίμοβαν εις Αρεόπολιν, το Μαραθωνήσι εις Γύθειον και άλλα παρόμοια; Ως και την Σύραν, εν τη μετονομασία των, μετωνόμασαν Σύρον ως αν δεν ήσαν αμφότερα τα ονόματα επίσης αρχαία· και μήπως αν δεν αντέλεγαν οι φιλότιμοι Σπετσιώται δεν εγίνετο θύμα και το λαμπρόν όνομα της πατρίδος των; καλόν αν η κυβέρνησις ή η Βουλή επί τη προτάσει ενός των μελών της έδιδε την προσοχήν της εις το μέγα τούτο ατόπημα και εφιλοτιμείτο να ικανοποιήση τον εξυβρισθέντα αγώνα επαναφέρουσα εις την κοινήν χρήσιν τα ονόματα της ιστορίας του, άλλως αυτοί οι παθόντες τόποι ας τα αναζωοποιήσωσιν αυθόρμητοι. Μετονομασία τόπων διακριθέντων επί του αγώνος είναι ασέβεια. Παιδαριώδης δε και ο νους των μετονομαστών και λιθίνη η καρδία των.

(δ.)

Ιδού η συνθήκη αυτολεξεί.

«Οι Τούρκοι, όσοι ευρέθησαν εις το κάστρον της Κόρθος, βιασμένοι από την έλλειψιν της ζωοτροφίας και από την πείνα, και απελπισμένοι από ιμιντάτι καταναγκάζονται να παραδώσουν το άνωθεν κάστρο εις την εξουσίαν της ελληνικής διοικήσεως· διά τούτο οι άνωθεν και οι πληρεξούσιοι της ελληνικής διοικήσεως ομού εσυμφώνησαν ως ακολούθως.

«Αον. Η ελληνική διοίκησις υπόσχεται εις αυτούς να φυλάξη την ζωήν και τιμήν όλων των Τούρκων, και να τους στείλη σίγουρα με καράβι εις την Θεσσαλονίκην.

«Βον. Οι Τούρκοι υπόσχονται να αφήσουν το κάστρο με όλα τα άρματα και με όλους τους τζιπχανέδες του, να αφήσουν και όλα τους τα πράγματα και τους παράδες τους, έξω από τα φορέματά τους, και να εύγουν με τα άρματά τους να δώσουν ρεέμια και να πάρουν ρεέμια διά την σιγουριά τους, και ευγαίνοντες να ψαχθούν, και όποιος πιασθή ότι έκρυψε τίποτε να παιδεύεται χωρίς να διαυθεντεύεται από τους άλλους,

«Γον. Τα ρεέμια να αλλαχθούν, όταν οι Τούρκοι εμβαρκαρισθούν εις το καράβι.

«Δον. Ο ναύλος του καραβιού και ο ζαερές του δρόμου να είναι εις βάρος της ελληνικής διοικήσεως.

«Εον. Όσοι χριστιανοί ευρεθούν εις το κάστρον, είτε άνδρες, είτε γυναίκες, να είναι ελεύθεροι και να εμποδισθούν.

«ΣΤον. Υπόσχονται οι Τούρκοι να δώσουν εις τον καπιτάνον του καραβίου ένα αποδεικτικόν (ιλάμι) από την τοπικήν εξουσίαν και κρίσιν της Θεσσαλονίκης διά το κατευόδιόν τους διά να το φέρη εις απόδειξιν.

«Και διά βέβαιον της συμφωνίας αυτής έγειναν δύο όμοια, και υπογράφονται και από τα δύο συμφωνούντα μέρη διά να λάβη κάθε μέρος από έν, και διά να έχουν το κύρος και την ισχύν εν παντί κριτηρίω δικαιοσύνης».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΕ'.

(α.)

Ο Θεόδωρος Ζαχαρόπουλος, πολιτάρχης του Άργους και γυναικάδελφος του Νικήτα, αφήρπασεν επιτηδείως των χειρών αυτού τα αρχεία και τα απέδωκεν εις την βουλήν, ήτις ευγνωμονούσα τω προσήνεγκε μίαν σπάθην.

(β.)

«Συνεργούς θέλετε έχει» (έγραφαν προς τους βουλευτάς οι πρόκριτοι της Ύδρας) «εις το επιχείρημά σας τούτο πρώτον τον Θεόν, δεύτερον τον λαόν της Ελλάδος, και τρίτον ημάς αυτούς, οίτινες θυσιάσαντες την κατάστασίν μας υπέρ της φίλης πατρίδος κατά του εχθρού θέλομεν υπερασπίσει διά της χύσεως και αυτής της τελευταίας ρανίδος του αίματός μας το απαραβίαστον της βουλής, εις την οποίαν ενεπιστεύθη η πατρίς τα ιερά δικαιώματά της. Αλλ' ανάγκη να κινήσωμεν κατά του εχθρού δυνάμεις κατά ξηράν και κατά θάλασσαν, και δυνάμεις δεν κινούνται εν όσω αι πρόσοδοι της πατρίδος είναι εις χείρας αχορτάστων πλεονεκτών, εν όσω οι άρπαγες ούτοι κατέχουσι τα εθνικά φρούρια, και εν όσοι δεν έχομεν νόμιμον εκτελεστικόν».

«Ανδρίζου ω μήτερ» (έγραφαν προς την βουλήν οι πρόκριτοι των Σπετσών), «μη προκαταλαβέτω σε δισταγμός και δειλία, διότι θέλεις ίδει περί σε συνηγμένα τ' αγαπητά σου τέκνα εν αποφάσει αμεταθέτω να ζήσωσιν ή ν' αποθάνωσιν. Εν τη ολιγομελεία σου είσαι το καθ' αυτό έθνος· αι χείρες ημών είναι χείρες σου».

(γ.)

Προ της καταπατήσεως του βουλευτηρίου εγίνετο απόπειρα συμβιβασμού, συνελθόντων των αντιφερρομένων εις Μέρπακα, αλλ' ανωφελής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΣΤ'.

(α.)

Άλλως πως διηγείται ο κύριος Κρητοβουλίδης εν τοις υπομνήμασί του το συμβάν τούτο, και καθάπτεται καί τινων άλλων, εξ ών αναφέρω εν τη ιστορία περί Κρήτης. Εις φωτισμόν δε των αναγνωστών μου και τράνωσιν της αληθείας, δέον έκρινα να προσαρτήσω ενταύθα ην εξέδωκεν η Πανδώρα εν τω αριθμώ 218 προς τον εκδότην αυτής επιστολήν μου, και να προσθέσω επί τέλους καί τινας άλλας διασαφήσεις.

«Μ' ερωτάτε αν ανέγνωσα τα νεωστί εκδοθέντα υπομνήματα του κ. Κρητοβουλίδου, και πώς τα θεωρώ καθ' όσον καθάπτονταί τινων των εν τη Ιστορία μου περί Κρήτης.

«Αποκρίνομαι, ότι ανέγνωσα αυτά εν μέρει, και ιδού πώς θεωρώ όσα των εν αυτοίς μ' εφάνησαν λόγου τινός άξια.

«Περιπαθώς διηγηθείς εν τω ΙΒ' της Ιστορίας μου κεφαλαίω, εις ο σας παραπέμπω· όσα υπέφεραν προ της επαναστάσεως δεινά οι Κρήτες χριστιανοί ως πολύ δεινότερα όσων υπέφεραν οι αλλαχού της Ελλάδος, και περιπαθέστερον ιστορήσας τα, αρχομένης της επαναστάσεως, μεγάλα παθήματά των, απορώ πώς ο κ. Κρητοβουλίδης παρενόησε τας προς τους δεινοπαθούντας τούτους ομογενείς θερμάς και προφανείς συμπαθείας μου, και αλλ' αντ' άλλων παραναγνώσας έγραψεν αγωνιζόμενος, αγνοώ διατί, να μετατρέψη επί κακού όσα είπα επί καλού, καθώς εναργώς αποδεικνύεται εξ ών αναφέρω εν τω ρηθέντι κεφαλαίω και εκ των εξής.

«Άδικος, λέγει ο κ. Κρητοβουλίδης, η προς τους Κρήτας μομφή μου λέγοντος, ότι «αν και εξηκολούθει η επανάστασις καθ' όλην την Πελοπόννησον, και διεδόθη και εις το Αιγαίον, αν και πλοία υπό σημαίαν ελληνικήν εφαίνοντο κατά τα παράλια της Κρήτης, οι κάτοικοι αυτής χριστιανοί δεν εσείσθησαν παντάπασι». Δεν αρνείται ο κ. Κρητοβουλίδης την ακινησίαν των Κρητών, αλλά την δικαιόνει λέγων, ότι «η Κρήτη περιείλεν ανδρείους Τούρκους και αρειτόλμους πολεμιστάς». Αλλά μήπως και εγώ δεν δικαιόνω την ακινησίαν ταύτην, λέγων εν τω ΙΒ' της ιστορίας μου κεφαλαίω, ότι οι αρχιερείς κατέβαλαν πάσαν φροντίδα εις διατήρησιν της ησυχίας καθ' όλην την νήσον εκδόσαντες εγκυκλίους, διότι έβλεπαν ό τ ι - π α ν - κ ί ν η μ α - ε π α ν α σ τ ά σ ε ω ς - έ τ ε ι ν ε ν - ε ι ς - ε ξ ο λ ό θ ρ ε υ σ ι ν - τ ω ν - χ ρ ι σ τ ι α ν ώ ν; *

«Διηγούμενος όσα κακά υπέστη η Κρήτη υπό την μακράν Σαρακηνήν εξουσίαν, λέγω την ιστορικήν αλήθειαν, ότι «πάμπολλοι των εγκατοίκων ηλλαξοπίστησαν, αλλ' επανήλθαν εις την θρησκείαν των πατέρων των, αφ' ού επανήλθεν η πατρίς των εις την βυζαντινήν αυτοκρατορίαν». Ο κ. Κρητοβουλίδης ομολογεί ότι ηλλαξοπίστησάν τινες, «αλλ' άδικον», προσθέτει, «να κατακρίνεται διά τους ολίγους το όλον». Αλλ' εγώ δεν είπα όλοι, είπα πάμπολλοι· επρόσθεσα μάλιστα, ότι πολλοί επίστευαν εις Χριστόν εν τω κρυπτώ, αποδεικνύων, ότι ερριζωμένη εν ταις καρδίαις των ήτον η πατρώα πίστις των.

«Παραλληλίζων την διαγωγήν των κατά τας βορείους Σποράδας Ολυμπίων και την των εν Γραμβούση επί της εξαλείψεως της πειρατείας εν έτει 1838, λέγει, ότι διέστρεψα την αλήθειαν ειπών ότι· «ο κατά τας βορείους νήσους αποσταλείς Μιαούλης εις εξάλειψιν της εκεί πειρατείας δεν εδοκίμασεν όσα οι κατά την Γραμβούσαν πειρατοδιώκται, διότι οι παρεπιδημούντες κατά τας νήσους εκείνας Ολύμπιοι, οι κύριοι όλων σχεδόν των επί πειρατεία πλοίων, τα παρέδωκεν οικειοθελώς, 80 τον αριθμόν». Ποίαν δε εναντιότητα, ερωτά, επέφεραν οι Κρήτες; Ουδεμίαν, αποκρίνομαι. Λέγω μάλιστα εν τω ΟΒ' κεφαλαίω, ότι οι εν Γραμβούση υπεσχέθησαν να παραδώσωσιν εις τον Άγγλον μοίραρχον και το φρούριον και τα πλοία των, αλλ' απεποιούντο την παράδοσιν των δώδεκα, ους εζήτει ο μοίραρχος ως ενόχους, επί λόγω ότι ουδείς αυτών ευρίσκετο εν τω φρουρίω. Δεν αρκούμαι εις τούτο, αλλά μέμφομαι και τον Άγγλον μοίραρχον, ως μη δεχθέντα την πρότασιν ταύτην, ούσαν κατά το πνεύμα των οδηγιών της Συμμαχίας, και αποκαλώ αυτόν, διά την κατ' εμέ σφαλεράν ταύτην ερμηνείαν, άνθρωπον του γράμματος μάλλον ή του πνεύματος των οδηγιών του.

«Ο κ. Κρητοβουλίδης λέγει ότι, κατ' εμέ, οι εν Γραμβούση Αγγλογάλλοι εκινδύνευαν να εξολοθρευθώσιν εν ρητή νυκτί δι' υπονομής. Εγώ λέγω εν τω αυτώ κεφαλαίω, ότι ο - μ ο ί ρ α ρ χ ο ς - Ά γ γ λ ο ς - ε ι δ ο π ο ι ή θ η ότι οι επί της ξηράς Αγγλογάλλοι εκινδύνευαν να εξολοθρευθώσιν εν ρητή νυκτί δι' υπονομής, και ότι ε π ί - τ η - ε ι δ ο π ο ι ή σ ε ι - τ α ύ τ η έτρεξεν ο αρχηγός αυτών Στραγκουαίης εις τον υποδειχθέντα τόπον της υπονόμου. Αυτά ταύτα λέγει ως έγγιστα και ο κ. Κρητοβουλίδης εν τοις εξής· «ο δε φρούραρχος Στραγκουαίης διέδωκεν από δυσμένειαν, ότι οι Έλληνες εμελέτων να βάλωσι πυρ διά να καύσωσι τους αξιωματικούς Γάλλους τους ενοικούντας εις το οίκημα».

«Διηγούμαι εν τω ΜΣΤ' κεφαλαίω ότι οι περί το Κάνδακον, παραβάντες τας σπονδάς εδολοφόνησαν τους Σεληνιώτας Τούρκους, προκαταλαβόντες τα στενά επί της εις Χανιά διαβάσεώς των· αλλ' ο κ. Κρητοβουλίδης αρνείται, ότι οι Τούρκοι παρεδόθησαν συμβιβασθέντες, ως εγώ διηγούμαι, και λέγει ότι «μόνος εγώ αναφέρω τούτο, και ουδείς των Κρητών το γνωρίζει».

(*) Διατί ο κατήγορος απέκρυψε την περίοδον ταύτην της Ιστορίας;

«Αν ανοίξετε την Ιστορίαν του Γόρδωνος, θα εύρετε ότι αναφέρει αυτός το γεγονός λεπτομερέστερον, λέγων προς τοις άλλοις, ότι οι παρά τω αρμοστή Τομπάζη φιλέλληνες, Χάστιγξ και Χαν, κατεταράχθησαν επί τη απιστία ταύτη, και δεν συνηκολούθησαν· συνενοχοποιεί δε και αυτόν τον Τομπάζην ως ενδόσαντα, εν ώ εγώ επί τη μαρτυρία του παρ' αυτώ Σπανιωλάκη, τον αθωόνω ως μη ενδόσαντα. Ιδού ότι δεν αναφέρω μόνος εγώ τούτο. Λανθάνεται επίσης ο κ. Κρητοβουλίδης λέγων ότι ουδείς των Κρητών γνωρίζει ότι οι εν Κανδάκω Τούρκοι παρεδόθησαν συμβιβασθέντες. Έχω προ πολλού εις χείρας μου υπόμνημα του κυρίου Αναγνώστη Παναγιώτου, ενός των πρωτίστων της Κρήτης οπλαρχηγών, ον πολλάκις και ο κ. Κρητοβουλίδης αναφέρει εν ευφημίαις· λέγει δε ο διακεκριμένος ούτος ανήρ εν τω υπομνήματί του τα εξής αυτολεξεί.»

«Ο δε αρμοστής, διορίσας επιστάτην του Καστελίου (της Κισάμου), μετέβη εις Κάνδακον, όπου και αυτού ευρίσκοντο συγκεντρωμένοι Τούρκοι. Π α ρ ε δ ό θ η σ α ν - δ ε - κ α ι - ο ύ τ ο ι - ω ς - κ α ι - ο ι - τ η ς - Κ ι σ ά μ ο υ, και επέρασαν διά ξηράς και ήλθαν εις το φρούριον των Χανιών». «Ιδού και αξιoπίστου Κρητός μαρτυρία ότι παρεδόθησαν οι του Κανδάκου, ως και οι της Κισάμου. Ότι δε οι της Κισάμου παρεδόθησαν συμβιβασθέντες, και απήλθαν αβλαβείς εις Χανιά, δεν το αρνείται ο κ. Κρητοβουλίδης. Και εσχάτως ερωτηθείς παρ' υμών, επί τη αιτήσει μου, ο παρά τω Τομπάζη τον καιρόν εκείνον κ. Νικόλαος Καλλέργης περί της κατά τον Γόρδωνα διαγωγής αυτού επί της παραδόσεως των εν Κανδάκω, απήντησε διά της προς υμάς εκ Σύρας γαλλιστί επιστολής του της 18 ιανουαρίου 1859, ην μοι διεβιβάσατε, τα εξής.

«Ω ς - π ρ ο ς - τ η ν - π α ρ ά δ ο σ ι ν δε (reddition) του Κανδάκου, ήτις παρηκολούθησε την της Κισάμου, εγένετο τω όντι λόγος περί τινος παρεννοήσεως, καθ' ήν το όνομα του Τομπάζη παρεισήχθη υπό των εχθρών του, αλλ' οφείλω εν συνειδήσει να σας βεβαιώσω ότι ούτ' εγώ, ούτ' άλλοι πολλοί, επίσης αμερόληπτοι, δυνάμεθα ν' αποδώσωμεν τω Τομπάζη την παραμικράν ενοχήν εις τ ο ι α ύ τ η ν - σ κ α ν δ α λ ώ δ η πράξιν».

«Θεωρήσας την εν Κρήτη δόξαν του αγώνος ελληνικήν δόξαν, αποδίδω πολλάκις εν τη Ιστορία μου τον οφειλόμενον έπαινον εις τον πατριωτισμόν, την ανδρίαν, και την εν τοις δεινοίς καρτερίαν των εν Κρήτη Χριστιανών, τόσον ανίσως προς τους εχθρούς αγωνιζομένων, και συχνάκις αναφέρω εν ευφημίαις τους οπλαρχηγούς Τσελέπην, Αναγνώστην, Σήφακαν, Μελιδώνην, Πρωτοπαπαδάκην και άλλους· αλλ' επαινών τα αξιέπαινα, κατέκρινα και τα αξιοκατάκριτα, όπως και όπου της Ελλάδος τα απήντησα.

«Ικανά νομίζω ταύτα εις φανέρωσιν της αληθείας, ην απαιτεί προ παντός άλλου η ιστορία, και εις απόδειξιν της αξίας των περί ων ο λόγος υπομνημάτων. Συνάγεται δε εκ τούτων, ότι ο κ. Κρητοβουλίδης, προθέμενος την αναίρεσιν όσων ανωτέρω μνείαν ποιώ, τα επικυροί δι' ων διηγείται, εκτός ενός και μόνου περιστατικού, της εκ Κανδάκου εις Χανιά μεταβάσεως των Σεληνιωτών· αλλ' επεθύμουν να είχε κατά τούτο αυτός μάλλον δίκαιον ή εγώ.

Μετά την έκδοσιν των υπομνημάτων του κυρίου Κρητοβουλίδου και της εν τη Πανδώρα επιστολής μου, εξεδόθη το συγγραμμάτιον του κυρίου Σπυρίδωνος Αντωνιάδου, «Ο ελληνικός αγών». Ιδού πώς ο συγγραφεύς αυτού, Κρης την πατρίδα, διηγείται το περί ου ο λόγος συμβάν.

«Οι Σελινιώται Τούρκοι μεταβαίνουσιν υ π ό σ π ο ν δ ο ι μετά των οικογενειών, ζώων και πραγμάτων αυτών εις το φρούριον των Χανίων· καθ' οδόν δε φονεύονται πολλοί εξ αυτών παρά των Ελλήνων προς εκδίκησιν διά την σκληρότητά των».

(β.)

Περί του διοργανισμού της Κρήτης όρα φυλλάδιον γ' συλλογής ελληνικών πολιτευμάτων και νόμων υπό Μάμουκα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΖ'.

(α.)

Μέγιστος και τρισμέγιστος φιλέλλην ανεδείχθη και ο συμπολίτης του ενδόξου τούτου ποιητού Φρεδερίκος Νορθ, Κόμης Γυιλφόρδος· πολλά των ετησίων εισοδημάτων του εδαπάνα προς εκπαίδευσιν Ελλήνων, ων οι πλείστοι, καθηγηταί γενόμενοι εν τω ιονίω πανεπιστημίω, τω επ' αγαθώ της Ελλάδος διά της αόκνου αυτού επιμελείας συστηθέντι και διατηρηθέντι, διέδωκαν επί των παραμονών του εθνικού αγώνος τας ωφελίμους γνώσεις των.

Ο ανήρ ούτος, ον η Ελλάς ευγνωμονούσα τάττει προσηκόντως εν τω χορώ των ευεργετών της, διέπρεπε και διά την προς τους ξένους φιλοφροσύνην του, και ετιμάτο παρά πάντων διά τας κοινωνικάς αρετάς του.

(β.)

Ιδού το προς την κυβέρνησιν γράμμα του Βύρωνος.

«Έφθασαν εδώ διάφοροι εναντίαι φήμαι νέων ταραχών και διχονοιών εις την ελληνικήν διοίκησιν, μάλιστα αρχής τινος εμφυλίου πολέμου. Επιθυμώ εξ όλης καρδίας να ήναι ψευδείς, ή τουλάχιστον ολίγον αληθείς, επειδή δεν ημπορώ να φαντασθώ άλλην δυστυχίαν φοβερωτέραν διά την Ελλάδα παρ' αυτήν. Πρέπει να σας είπω ειλικρινώς την γνώμην μου ότι εάν μία οποιαδήποτε ευταξία και ένωσις δεν στερεωθή, όλαι περί δανείου ελπίδες θέλουν ματαιωθή, και όλαι αι βοήθειαι, τας οποίας ημπορούσεν η Ελλάς να ελπίση από τους αλλογενείς, και αι οποίαι τωόντι δεν ήθελον είσθαι ούτε ολίγαι, ούτε ευκαταφρόνητοι, θέλουν αναβληθή και ίσως θέλουν εμποδισθή διόλου· το δε χειρότερον είναι, ότι αι μεγάλαι Δυνάμεις της Ευρώπης, από τας οποίας καμμία δεν είναι εχθρά της Ελλάδος εις την στερέωσιν μιας ανεξαρτήτου αποκαταστάσεως αυτής, θέλουν πληροφορηθή ότι οι Έλληνες δεν είναι ικανοί να διοικηθώσιν αφ' εαυτών, και θέλουν ευρεί συμφώνως κανέν μέσον διά να δώσουν τέλος εις τας αταξίας σας, το οποίον θέλει κόψει όλας τας πλέον χρηστάς ελπίδας τας οποίας έχετε σεις και οι φίλοι της Ελλάδος.

«Συγχωρήσατέ με να σας προσθέσω μίαν φοράν διά πάντα, ότι εγώ δεν επιθυμώ άλλο ειμή το καλόν της Ελλάδος, και θέλω προσπαθήσει με κάθε δυνατόν μέσον να το βεβαιώσω. Αλλά δεν στέργω ούτε θέλω στέρξει ποτέ, ώστε το δημόσιον και το μερικόν των Άγγλων να ήναι εις άγνοιαν της αληθούς καταστάσεως των ελληνικών πραγμάτων. Το επίλοιπον, κύριοι, εξαρτάται από υμάς. Σεις επολεμήσατε ενδόξως, φερθήτε και με τιμήν προς τους συμπατριώτας σας και προς τον κόσμον, και τότε δεν θέλει πλέον ημπορεί τις να λέγη, καθώς εις δύο χιλιάδων χρόνων διάστημα πολλάκις ερρέθη με τους Ρωμαίους ιστορικούς, ότι «Ο Φιλοποίμην εστάθη ο τελευταίος των Ελλήνων».

«Μη θελήσετε να συγχωρήσετε μηδέ αυτήν την συκοφαντίαν (και ποίος ημπορεί να την αποφύγη μάλιστα εις τοιούτον δεινόν αγώνα) να ημπορέση τις να συγκρίνη τον Οθωμανόν σατράπην με τον Έλληνα πατριώτην εν ειρήνη, αφ' ού αυτός τον κατέστρεψεν εν πολέμω.

«Παρακαλώ να δεχθήτε την ειλικρινή μου ταύτην γνώμην ως σημείον της προσηλώσεώς μου εις τα αληθή σας συμφέροντα».

(γ.)

Δύο ή τρία φύλλα μόνον εφημερίδος υπό το όνομα ε λ λ η ν ι κ ή ς - σ ά λ π ι γ κ ο ς είχαν εκδοθή εν Καλαμάτα το πρώτον έτος του αγώνος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΗ'.

(α.)

Επτά μίλια μακράν του Μεσολογγίου έπεσε την 5 του αυτού μηνός εις τα ρηχά δικάταρτον τουρκικόν πολεμικόν αλλά προτού κινηθώσιν εις κυρίευσιν αυτού οι Έλληνες, ήλθαν δύο εχθρικά πλοία εκ Πατρών, το αφώπλισαν, και το έκαυσαν.

(β.)

Τρεις μήνας προ της τελευτής του, ήτοι την 10/22 Ιανουαρίου ημέραν των γενεθλίων του, απεχαιρέτησε την Μούσαν γράψας εν Μεσολογγίω το τελευταίον των ποιημάτων του· είπε δε προς ους το απήγγειλεν αυθημερόν ότι το εθεώρει ως έν των δοκιμωτέρων του. Εξελληνίσαντες ημείς αυτό τω καιρώ εκείνω το εξεδώκαμεν διά των Ελληνικών Χρονικών, αλλά δέον κρίνομεν σκιαγραφούντες ήδη τον εν Ελλάδι βίον του να το εκδώσωμεν εκ νέου, επιθεωρηθέν εις πασιφανή απόδειξιν προς τους Έλληνας ειλικρινούς αγάπης του και της εις τον αγώνα παντελούς αφοσιώσεώς του, και τω όντι εν ώ διά του επιθανατίου τούτου και ενθουσιώδους άσματος εξεικονίζει την γηράσκουσαν, κατά το λέγειν του, εν τη ακμή της νεότητός του και σχεδόν νεκρωθείσαν αλλ' εισέτι αιχμάλωτον των παθών καρδίαν του, ανακηρύττει και τον διακαή πόθον του ν' αποθάνη μαχόμενος υπέρ της Ελλάδος.

     Η καρδιά μου καιρός είναι ανερώτευτη να ζη·
     αφού έπαυσε ν' ανάφτη 'ς' άλλους φλόγα ερωτική.
     Πλην κι' αν έπαυσε ν' ανάφτη 'ς άλλους φλόγα ερωτική
     η καρδιά μου πάντα θέλει με τον έρωτα να ζη.
     Μου εμαράθηκαν τα νειάτα πάνε τ' άνθη κι' οι καρποί
     των ερώτων το σαράκι κι' ο καϋμός με καρτερεί
     φλογοβόλο νησί μοιάζει αυτή η μαύρη μου η καρδιά
     φλέγεται και δεν φλογίζει είνε νεκρική πυρά.
     Φόβοι, ελπίδες, ζήλιαις, πόνοι την καρδιά μου δεν κινούν
     ουδ' ο έρως την κινάει στον ζυγόν πλην με κρατούν.
     Μακρυά τώρα απ' την ψυχήν μου μακρυά τέτοιοι στοχασμοί
     εις τον τάφον τώρα η δόξα τον ανδρείον προβοδεί
     και του κλει τα μάτια αν πέση θύμα της ελευθεριάς,
     κύττα γύρω μας τουφέκια, λάβαρα, δόξα, Ελλάς.
     Ο Σπαρτιάτης βαστασμένος στην ασπίδα έναν καιρόν
     πλειο ελεύθερος δεν ήτον απ' τον τωρινόν Γραικόν.
     Ξύπνησε ψυχή μου, ξύπνα την Ελλάδα δεν ξυπνώ
     έξυπν' είναι, να, η Ελλάς μου, ψυχή ξύπνα απ' τον βυθό
     πόθεν έρρευσε το αίμα εις ταις φλέβαις σου ενθυμού
     γόνε ενδόξων προπατόρων γόνος ένδοξος φανού.
     Πάθη όπου ξανανειόνουν καταπάτατα ψυχή
     άχρηστο για σε το γέλοιο είν' του κάλλους και η οργή.
     Αν τα νειάτα σου λυπάσαι γιατί θέλεις πλειο να ζης
     της τιμής εδώ 'ναι ο τόπος άξιος δείξου μαχητής·
     ζήτα κ' εύρε ανδρείου μνήμα κι' αν ζητήσης θα τ' ευρής,
     κύττα γύρω, πιάσε θέσι, στάσ' εκεί ν' αναπαυθής,

(γ)

Ιδού η απόφασις της επιτροπής.

«Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης επειδή απ' αρχής ευρέθη σύντροφος των αρμάτων εις τον ιερόν όπερ της ελευθερίας αγώνα, η πατρίς τον ετίμησε με αξιώματα· πώς εφέρθη έως την εκστρατείαν του Σκόνδρα είναι γνωστόν εις όλους. Μ' όλον τούτο η πατρίς παρέβλεψε τα σφάλματά του διά να τον τραβήξη εις μεταμέλειαν. Ήλθεν εις τας δύο χώρας επί προφάσει της ασθενείας του και τον υπεδέχθησαν φιλοφρόνως· αλλ' αυτός δεν εφέρθη ως πατριώτης και ως χριστιανός· αυθαδίασε να πιάση άρματα εναντίον της πατρίδος· έκαμεν εκστρατείαν εναντίον του Μεσολογγίου· έπιασε το φρούριον του Βασιλαδίου διώξας εκείθεν την φρουράν· οι στρατιώται του έλαβαν δύο εκ των προκρίτων της πόλεως ως αιχμαλώτους υπό τους οφθαλμούς της διοικήσεως, και έφεραν τούτους προς αυτόν την νύκτα ευρισκόμενον εις το Ανατολικόν· εξηγήθη δε και εις πολλούς ότι θέλει εμβάσει Τούρκους εις την πατρίδα.

«Διά ταύτα υποπτευθείσα η διοίκησις έλαβε τα ανήκοντα μέτρα και διώρισεν επιτροπήν τόπον επέχουσαν στρατιωτικού δικαστηρίου, συνθεμένην από στρατηγούς και χιλιάρχους, οίτινες εξετάσαντες αυτόν τε και όλα τα αίτια, τα όποια καθ' ημέραν ηύξαναν τας υποψίας εναντίον του ευρήκαν, ότι ο Καραϊσκάκης είχε κρυφήν ανταπόκρισιν με τους εχθρούς της πίστεως και της πατρίδος· ότι από τον Ομέρπασαν εζήτησε μπουγιουρτί διά να γίνη καπιτάνος των Αγράφων· ότι υπέσχετο εις τον εχθρόν να πιάση την Τατάραιναν με χιλίους στρατιώτας, και εσυμβούλευε να εύγη ο αποστάτης Βαρνακιώτης με χιλίους εις το Ξηρόμερον· ότι υπέσχετο εις τον εχθρόν να τραβήξη προς εαυτόν στρατηγούς και χιλιάρχους Έλληνας εναντίον της πατρίδος· ότι, εν ώ εγένοντο αυτά εις Μεσολόγγιον, συγχρόνως ευγήκεν ο εχθρικός στόλος από Π. Πάτρας και άραξεν εις το Βασιλάδι, και έγινε μυστική εκστρατεία Τούρκων από Καστέλια και Ναύπακτον εναντίον του Μεσολογγίου, η οποία δεν ευδοκίμησε, διότι ολίγοι σταθεροί Έλληνες τους εκτύπησαν εις την Κακήν Σκάλαν και τους εγύρισαν οπίσω. Η επιτροπή έλαβε τέλος πάντων πολλά διδόμενα διά να γνωρίση αυτόν επίβουλον της πατρίδος και προδότην.

«Επειδή όμως η πατρίς αγαπά τα τέκνα της και μακροθυμεί διά να τα ελευθερώση από την απάτην, και να τα φέρη εις μετάνοιαν να γνωρίσουν τα χριστιανικά χρέη των, απεφασίσθη παρά της διορισθείσης επιτροπής τη συναινέσει όλων των παρευρεθέντων αρχηγών των αρμάτων και πολιτικών, και εδόθη προσταγή προς τον αυτόν Καραϊσκάκη να αναχωρήση αμέσως απ' εδώ, μ' όλον όπου είναι και ασθενής, όστις και ανεχώρησε σήμερον.

«Αν μετανοήση αληθώς και αν επιστρέψη εις τα χριστιανικά και ελληνικά χρέη του, η πατρίς θέλει λάβει την ευχαρίστησιν ότι τον εκέρδισεν· ειδέ επιμείνη εις την κακίαν του, ας όψεται.

«Σεις δε, αδελφοί, ειδοποιείσθε διά του παθόντος, ότι ο Καραϊσκάκης είναι διωγμένος από την πατρίδα, και δεν έχει καμμίαν εξουσίαν παρά της διοικήσεως, μάλιστα εστερήθη όλων των βαθμών και αξιωμάτων ως αμαρτήσας. Όσοι δε απατηθέντες ηκολούθησαν αυτόν προσκαλούνται να γυρίσουν εις τα οπίσω και να ενωθούν με τους αρχηγούς τους υπερασπιστάς της πατρίδος· πάντες δε οι λοιποί Έλληνες να απομακρυνθούν της συναναστροφής του και να τον στοχασθούν ως εχθρόν ενόσω να μετανοήση και να προσπέση εις το έλεος του έθνους και να ζητήση συγχώρησιν.

Στρατηγοί Χιλίαρχοι. Ν. Μπότσαρης Γ. Λιακατάς. Μ. Στουρνάρης Α. Καραγιάννης. Γ. ΤσόγκαςΣ. Κατσαρός. Α. Σκαλτσάς Α. Βλαχόπουλος Καπητάνοι. Δ. Μακρής Κ. Βλαχόπουλος Γ. Γιολδάσης Γ. Σουλτάνης». ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΘ΄.

(α.)

Ο νυν κόμης Hardwicke, παρ' ού ήκουσα το φρικτόν τούτο διήγημα.

(β.)

Λέγεται Καβο-Κολόνναις διά τας σωζoμένας εκεί στήλας του ναού της Ήρας.

(γ.)

Μεσούντος του μηνός τούτου, οι Υδραίοι εβύθισαν περάματά τινα εν τω πορθμώ της Ευβοίας.

(δ.)

Επειδή ο κύριος Ανάργυρος Ανδρέου Χ. Αναργύρου λέγει εν τοις Σπετσιωτικοίς, ότι εσφαλμένως ιστόρησα τα των εις σωτηρίαν της Σάμου ναυμαχιών, συμπεριλαμβανομένης και της κατά τον Γέροντα, ειδοποιώ τον αναγνώστην, ότι ηρύσθην την ύλην και άλλοθεν μεν αλλ' ιδίως εκ των σωζομένων ημερολογίων του Σαχτούρη και του Σαχίνη, αμφοτέρων παρόντων εν ταις ναυμαχίαις ταύταις. Είναι αληθές, κατά το λέγειν του κυρίου Αναργύρου, ότι τα έμπροσθεν της Σάμου σπετσιωτικά πλοία ήσαν 28· αλλ' εν τη τυπώσει του μέρους τούτου του συγγράμματός μου παρελείφθη κατ' απροσεξίαν ο πρώτος των δύο αριθμών, και απέμεινεν ο αριθμός 8· τοιαύτη παράλειψις είναι ευκατάληπτος, ανεπληρώθη δε εν τη β' εκδόσει.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ν'

(α.)

Ο κύριος Ανάργυρος, συγγραφεύς των Σπετσιωτικών, δυσφορεί ότι περιορίζω τον αριθμόν των κατά την Αλικαρνασόν πλοίων της πατρίδος του εις 14· λανθάνεται. Ιδού τι λέγω· «συνηνώθησαν την 14 και τα πλοία των Σπετσών, και όλα ομού ηγκυροβόλησαν την 21 υπό την Λειψόν» (όρα Τόμον Γ' σελίδα 121), ώστε ο κύριος Ανάργυρος εξέλαβε την απλήν ημερομηνίαν αριθμόν των πλοίων.

(β.)

Τον μοίραρχον τούτον κατ' αρχάς οι Έλληνες επεριποιήθησαν· αλλά μετά ταύτα τον εσκότωσαν, υποπτεύσαντες ότι υπενήργει την δραπέτευσίν του

(γ.)

Τα συμπλέοντα ψαριανά πλοία είχαν ήδη αποχωρήσει του στόλου· μόνον απελείφθη το του Νικοδήμου. Ερωτηθείς δε ούτος διατί, απήντησεν, ότι υπήκουεν εις την φωνήν της πατρίδος του μάλλον ή του ναυάρχου του.

(δ.)

Δικαίως δυσφορών ο Γουβερνάτης απήλθεν εις Αίγυπτον, όπου ανεδέχθη υπηρεσίαν, αλλ' υπό τον όρον να μη πολεμήση τους Έλληνας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΑ'.

(α.)

Ιδού η απρεπής αύτη επιστολή ταυτολεξεί.

«Γενναιότατοι Καπηταναίοι Ρουμελιώται·

Ημείς με το να έχωμεν δικαίωμα και ιντερέσα της πατρίδος μας Πελοποννήσου εκινήθημεν εναντίον της τυραννίας μερικών ατόμων· και επειδή είμεθα πατριώται δεν επιθυμούμεν να κινηθώμεν μεταξύ μας εις εμφύλιον πόλεμον. Όθεν αν ήσθε Έλληνες και πατριώται δεν πρέπει ν' ανακατωθήτε εις τα της Πελοποννήσου πράγματα, αλλά να σταθήτε αδιάφοροι και αν έχετε κανένα δίκαιον θέλει το λάβετε εν καιρώ τω δέοντι· ειδέ και θελήσετε να ανακατωθήτε εις τα της Πελοποννήσου πράγματά μας, ό,τι σας ακολουθήσει όψεσθε, και ημείς μένομεν ανεύθυνοι.

(β.)

Ο Φωτίλας κατέφυγεν εις τα όρη της Δίβρης επί της εις τα Καλάβρυτα εισβολής των Σουλιωτών, επρόσπεσεν έπειτα εις την κυβέρνησιν και έλαβε την άδειαν να μείνη εν τη οικία του ανενόχλητος· συνελήφθησαν και γράμματα ενοχοποιούντα εις τα της ανταρσίας τον βουλευτήν Ανασιάσιον Λόντον, όστις και απεκλείσθη της βουλής. Συνελήφθη και ο Π. Πατρών Γερμανός, ομόφρων των Ανδρεών, κατεδιώχθη, εγυμνώθη, εξευτελίσθη, έπαθε τα πάνδεινα υπό των περί τον Γκούραν, και έλαβε την άδειαν να διαμείνη μετά τα παθήματά του εν Γαστούνη αφυλάκιστος.

(γ·)

Ιδού η γραφή.

«Αδελφοί·

«Κατατρέχομαι μέχρι ζωής δι' αιτίας τας οποίας θέλει δικάσει η αδέκαστος ιστορία, και εγώ θέλω σας εκθέσει διά λόγου όταν σας ενταμώσω· καταφεύγω λοιπόν προς υμάς ζητών άσυλον, και τούτο επειδή ωρκίσθην να αποθάνω επάνω εις την φίλην μου πατρίδα μαχόμενος υπέρ αυτής, και επειδή έχω φίλους τους περισσοτέρους των σημαντικωτέρων πολιτικών και πολεμικών της Δυτικής Ελλάδος γνωρίζοντας κάλλιστα τον χαρακτήρα μου. Δεν έρχομαι με σκοπόν άλλον παρά να μείνω παρ' υμίν ως ενέχυρον διά να δώσω λόγον των πράξεών μου εις το αδέκαστον κριτήριον, την εθνικήν συνέλευσιν, αν το έθνος θελήση να την κάμη, εις την απόβασιν του οποίου θέλω κλίνει άφωνος τον αυχένα. Ευχαριστηθήτε λοιπόν να με αποκριθήτε διά να φύγω προς εντάμωσίν σας. Ήθελα έλθη μόνος μου, αλλ' οι σύντροφοί μου δεν μ' αποχωρίζονται. Τους επήρα μαζή μου. Είναι δε περίπου των εκατόν.

«Και εγώ σας ασπάζομαι αδελφικώς και έρχομαι και εγώ ομοίως προς εντάμωσίν σας,

Ιδού η απάντησις.

«Κύριε!

«Ελάβαμεν το από 21 τρέχοντος γράμμα σας σημειωμένον εκ του πλοίου, το οποίον, επειδή ευρέθημεν εις τοπικήν συνέλευσιν, επαρουσιάσθη εις αυτήν. Λυπούμεθα διά τας δυστυχίας σας, και επειδή δεν ελησμονήσαμεν τας προτητερινάς σας εκδουλεύσεις ιδιαιτέρως προς την πατρίδα μας, πιστεύετε βέβαια πόσον επιθυμούμεν να μετριάσωμεν τας θλίψεις σας κατά το δυνατόν· αλλά το δυνατόν τούτο περιορίζεται μεγάλως από το απαραίτητον χρέος κάθε πολίτου να πείθεται εις τον νόμον και να υποτάσσεται εις την διοίκησιν, την οποίαν ενέκρινεν η θέλησις του έθνους· και επειδή εκ πρώτης αρχής της συνελεύσεώς σας κατεκρίναμεν και κατηράσθημεν κάθε ένοπλον κίνημα κατά της διοικήσεως, δεν ημπορούμεν να διαυθεντεύσωμεν καμμίαν από τας αρχάς, τας οποίας δημοσία κατεδικάσαμεν. Εκ τούτων λοιπόν συμπεραίνετε ότι δεν ημπορούμεν να σας δώσωμεν υπόσχεσιν άλλην παρά να μεσιτεύσωμεν υπέρ υμών εις την σεβαστήν διοίκησιν.

«Η εθνική συνέλευσις δεν ηξεύρομεν πότε γίνεται, και διά τούτο εάν αποφασίσητε αφ' όπου ευρίσκεσθε να έλθητε εδώ, ημπορείτε μεν να έλθητε, αλλά πάντοτε γνωρίζοντες ότι εάν ζητηθήτε από την διοίκησιν, πρέπει να υπακούσετε και να υπάγετε. Εάν δεν αμφιβάλλετε εις την ευγνώμονα διάθεσιν των δυτικοελλαδιτών και εις την προθυμίαν των του να πράξουν ό,τι είναι δυνατόν εις αυτούς, συγχωρητέον όμως από τους νόμους, διά να παρηγορήσουν τας θλίψεις σας, δεν θέλετε δυσαρεστηθή από την ειλικρινή εξήγησίν των, η οποία μόνη τους συγχωρείται από τα ιερά χρέη, εις τα οποία ο νόμος υποβάλλει κάθε καλόν πολίτην.

«Εάν αποφασίσετε να έλθετε κατά τον τρόπον τούτον, πρέπει να μας αποκριθήτε πρότερον εγγράφως.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΒ'.

(α.)

Ιδού το υπόμνημα.

«Μετά την κατάπαυσιν των κατά την μεσημβρινήν Ευρώπην ταραχών, αίτινες τόσον επικινδύνως προώδευσαν, ο αυτοκράτωρ φρονεί ότι ήλθεν η ώρα και της ειρηνεύσεως της Ελλάδος· η παύσις των ταραχών αυτής είναι αναγκαιοτάτη, διότι εξ αιτίας αυτών βλάπτεται καιρίως το κατ' εκείνο το μέρος εμπόριον της Ρωσσίας και παραλύεται η βιομηχανία μεγάλου μέρους των επαρχιών του ρωσσικού κράτους.

«Χάρις εις την ικανότητα του λόρδου Στραγγφόρδου, η Πύλη παρεδέχθη τα αιτήματα της Ρωσσίας, και επί τη παραδοχή αυτών έστειλεν ο αυτοκράτωρ εις Κωνσταντινούπολιν τον σύμβουλον της επικρατείας Μιντσιάκην· αν δεν έστειλε πρέσβυν, είχε λόγους ισχυρούς· την παρουσίαν του πρέσβεως θα εξελάμβαναν οι Τούρκοι θρίαμβον κατά των Ελλήνων· αν ενίκων οι Έλληνες, η Πύλη Θα υπώπτευε τον πρέσβυν, θα υπέθετε σχέσεις αυτού προς τους αποστάτας, και η θέσις του θα ωμοίαζε την επί του αξιοκατακρίτου κινήματος του πρίγκηπος Υψηλάντου θέσιν του βαρώνου Στρογονόφου αναγκασθέντος ν' αναχωρήση εκ της Κωνσταντινουπόλεως, διότι δεν εισηκούσθησαν οι λόγοι του· αν δε εξ εναντίας ενίκων οι Τούρκοι, πώς εδύνατο ο πρέσβυς της Ρωσσίας να μένη θεατής των αναποφεύκτων κακουργημάτων βαρβάρου λαού; θα έδιδεν η παρουσία του αφορμήν εις συκοφαντίας κατά του αυτοκράτορος, ως σκοπεύοντος να θέση τους Έλληνας υπό εξουσίαν αναρχικήν και βάρβαρον, και ως θεωρούντος εξίσου τους Μωαμεθανούς και τους Χριστιανούς. Αναγκαίον είναι προς τούτοις να φροντίσωσιν αι καταπαύσασαι τας ταραχάς της Ιταλίας και της Ισπανίας Δυνάμεις ίνα μη υποστηρίζεται ο ελληνικός αγών υπό της επιρροής των ταραχοποιών των τόπων όπου επανήλθεν η ευταξία· διά μόνης δε της ετοίμου συμπράξεως των συμμάχων είναι δυνατόν να προληφθώσιν νέα δυστυχήματα, και να παύση η δι' όλης τριετίας επικρατήσασα αιματοχυσία. Καθ' όλας τας εικασίας και η επί του δ' τούτου έτους εκστρατεία δεν θα παύσει τον αγώνα. Η Πύλη αλαζονευομένη διά τας άλλοτε νίκας της θέλει να επανορθώση την πεσούσαν απόλυτον επί των Ελλήνων εξουσίαν της. Εν τω μέσω των δύο άκρων ευρίσκεται η λύσις του προβλήματος.

«Η αυλή της Ρωσσίας προβάλλει ως μέσον όρον τον ακόλουθον τρόπον της ειρηνεύσεως παρέχοντα τοις μεν τας αναγκαίας εγγυήσεις, τη δε ωφελείας πραγματικάς αντί κυριαρχίας σαλευούσης. Φρονεί λοιπόν, ότι κατά τα παραδείγματα αυτού του τουρκικού κράτους συμφέρει να συστηθώσι τρεις υποτελείς τη Πύλη ηγεμονείαι επί της στερεάς Ελλάδος, η μεν εκ Θεσσαλίας, Βοιωτίας και Αττικής, ό εστι της ανατολικής Ελλάδος, η δε εξ Ηπείρου και Ακαρνανίας, ό εστι της δυτικής Ελλάδος, της άλλοτε ενετικής παραλίας, εξαιρουμένου του υπό το σκήπτρον της Αυστρίας μέρους· η δε εκ Πελοποννήσου και Κρήτης, ό εστιν εκ της μεσημβρινής Ελλάδος· αι δε νήσοι να διοικώνται δημογεροντικώς, καθώς και μέχρι τούδε. Εν έτει 1405 οι Τούρκοι, κυριεύσαντες την Βλαχίαν, την κατέστησαν ηγεμονείαν υπό την κυριαρχίαν των, και απηγόρευσαν την είσοδον τουρκικών στρατευμάτων. Εν έτει 1536 Σουλεημάνης ο α', νικήσας τους Μολδαυούς, τοις εχάρισε τα αυτά προνόμια. Τα προνόμια ταύτα ετροποποιήθησαν, του καιρού προϊόντος, ηυξήθησαν και ετέθησαν υπό την εγγύησιν της Ρωσσίας. Εν έτει 1774 Μουσταφάς ο γ' ηθέλησε να καταστήση την Πελοπόννησον ηγεμονείαν· απέθανε κατά δυστυχίαν το αυτό έτος, και το σχέδιόν του δεν επραγματοποιήθη. Ίσως αντείπουν αι Δυνάμεις ότι η Πύλη εδείχθη πάντοτε εναντία προς πάσαν ξένην μεσολάβησιν επί των τελευταίων διαπραγματεύσεων, αλλά, κατά τα χρονικά των παρελθόντων καιρών, εδέχθη άλλοτε την ξένην μεσολάβησιν, και εν έτει 1774 επί της ειρήνης του Καϊναρτσίου, και εν έτει 1779 και 1802. Φρονεί δε η Ρωσσία, ότι και αι ελπίδες των Ελλήνων περιορίζονται ευλόγως εντός τούτων των όρων, διότι υπ' αυτούς ελεύθεροι θα είναι και αυτοί και ελεύθερον διόλου και το εμπόριόν των υπό την εθνικήν σημαίαν των· ο δε Πατριάρχης των Ελλήνων, όστις θα εδρεύει εις το εξής εν Κωνσταντινουπόλει, θ' αντιπροσωπεύει κατά τινα τρόπον το έθνος. Φρουραί τουρκικαί θα κάθηνται μόνον εντός τινων φρουρίων εν ωρισμένη περιφερεία, αλλ' ούτε πασάς ούτε διοικητής Τούρκος θα στέλλεται· πάσα δε ηγεμονεία θα δίδει φόρον ανάλογον ως προς την έκτασίν της και τους πόρους της· δευτέρα δε σύσκεψις των Δυνάμεων θα κανονίσει τα του εσωτερικού διοργανισμού των ηγεμονειών. Αληθή ωφέλειαν παρέχει ο συμβιβασμός ούτος· η επί του δ' τούτου έτους εκστρατεία δεν θα είναι πιθανώς ευτυχεστέρα των παρελθουσών, εν ώ ο προβαλλόμενος συμβιβασμός ασφαλίζει την ειρήνην, την ησυχίαν και τα τακτικά εισοδήματα της Πύλης διά της πληρωμής των φόρων των διαφόρων ηγεμονειών. Μέχρι της σήμερον οι απειθείς πασάδες ετάρατταν αδιακόπως την ησυχίαν της Πύλης, και ιδιοποιούντο τα συναζόμενα πλούτη· αι ανταρσίαι αύται και αι παρεισπράξεις των απλήστων και φιλάρχων πασάδων θα παύσουν.

Μωάμεθ ο β' ανέδειξε τας νήσους απλώς υποφόρους· το σχέδιον τούτο είναι τόσω μάλλον άξιον της παραδοχής των συμμάχων, καθ' όσον, εγγυώμενον την λύτρωσιν των Ελλήνων εμμένει εντός των όρων της πολιτικής των συμμάχων, και δεν φαίνεται ενισχύον τας περί πλήρους ανεξαρτησίας αξιώσεις των Ελλήνων.

Προβάλλει λοιπόν η Ρωσσία, α', να παραδεχθώσιν αι Δυνάμεις τα εν τω υπομνήματι τούτω ενδιαλαμβανόμενα· β', να δοθώσιν ανάλογοι οδηγίαι τοις εν Κωνσταντινουπόλει αντιπροσώποις των· γ', να δοθή αυτοίς η περί της πραγματοποιήσεώς των εν αυτώ όρων απαιτουμένη εξουσία· δ', να κοινοποιήσωσιν εκ συμφώνου τω σουλτάνω αλληλοδιαδόχως όλους τους περί ειρηνεύσεως του σχεδίου τούτου όρους· ε', να ειδοποιήσωσιν αι αυλαί τους αντιπροσώπους των, ότι περί πολλού ποιούνται την παρά του σουλτάνου παραδοχήν της μεσολαβήσεως των αυλών· στ', να παραστήσωσι τω σουλτάνω, ότι η σύστασις τριών ηγεμονειών διαιρεί τας δυνάμεις της Ελλάδος, και επειδή θ' ανατεθή εις αυτόν ο διορισμός των ηγεμόνων, θ' αποβλέπουν εις αυτόν αι επισημότεραι οικογένειαι των Ελλήνων».

(β.)

Η Ρωσσία επίστευεν, ότι η Μολδοβλαχία θ' απηλλάττετο ευθύς των τουρκικών στρατευμάτων, καθ' ας έδωκεν επανειλημμένας υποσχέσεις ο σουλτάνος. Τα πλείστα των στρατευμάτων ανεχώρησαν έκτοτε· αλλ' η κένωσις δεν επραγματοποιήθη ειμή της μεν Βλαχίας τον ιούλιον, της δε Μολδαυίας το τέλος του έτους τούτου, αλλ' ουδέ και τότε ολοτελής.

(γ.)

«Ο πρέσβυς ο ημέτερος φίλος» (έγραψεν η Πύλη προς τον πρέσβυν της Αγγλίας την 28 μαρτίου) «δεν παύει επαναλαμβάνων προς την υψηλήν Πύλην, ότι οι νόμοι του τόπου του απαγορεύουν να εμποδίση η αυλή του τους Άγγλους του να βοηθήσωσι τους αποστάτας Έλληνας και πολεμήσωσι τους Μουσουλμάνους, και ότι δεν έχει την άδειαν να παιδεύση τόσον αδίκους πράξεις. Αν άλλος τις, όχι τόσον συνετός όσον ο πρέσβυς ο ημέτερος φίλος, έλεγε τοιαύτα, θα ενομίζαμεν ότι ήθελε να μάθη πόσον είμεθα εύπιστοι. Ατοπώτατον να λέγη τις, ότι μία κυβέρνησις, οποίοι και αν ήναι οι περί της εσωτερικής διοικήσεως νόμοι της, δεν έχει άδειαν να εμποδίση τους υπηκόους της του να πράττωσιν έργα πολέμου κατά την αρέσκειάν των, και παραβαίνωσι τας μεταξύ της κυβερνήσεώς των και άλλης Δυνάμεως συνθήκας. Οι εσωτερικοί νόμοι της Αγγλίας αφορούν μόνους τους Άγγλους, και δεν δύναταί τις, επί λόγω των ιδιαιτέρων διατάξεών τινος κράτους, να δικαιώση την διαγωγήν των υπηκόων μιας Δυνάμεως προς άλλην. Η διαγωγή αύτη πρέπει να κανονισθή κατά το δημόσιον δίκαιον, βάσιν όλων των σχέσεων κυβερνήσεως προς κυβέρνησιν και έθνους προς έθνος, και όχι κατά τους ιδιαιτέρους νόμους και τα έθιμα ενός τόπου. Ας υποθέσωμεν, ο μη γένοιτο, ότι υπήκοοί τινες της μεγάλης βρεττανίας επανίστανται κατά του βασιλέως των, και ότι υπήκοοι άλλου βασιλέως έχοντος ειρηνικάς και φιλικάς σχέσεις προς την Αγγλίαν, ως οι της υψηλής, φέρ' ειπείν, Πύλης, έστελλαν αναφανδόν προς εκείνους παντός είδους βοηθήματα, ήγουν πολεμεφόδια, τροφάς, χρήματα, προσέτι και αξιωματικούς εν υπηρεσία της Πύλης· ικανοποιείτο άρα η Αγγλία, αν η Πύλη τη έλεγεν, ότι δεν είχεν εξουσίαν να επαγρυπνή τας αξιοκατακρίτους ταύτας πράξεις των υπηκόων της, διότι κατά τους νόμους του τόπου πας Μουσουλμάνος εδύνατο δικαιωματικώς να κινήση πόλεμον καθ' ούτινος η θρησκεία δεν ήτον η αυτή;

«Αν ενεκρίνοντο τα τοιαύτα, ποία θα ήτον η θέσις των εθνών προς άλληλα; Η γενική ειρήνη, περί ης η Αγγλία, κατά το λέγειν της, τόσον φροντίζει, δεν θα εκρέματο πλέον από των συνθηκών και των αρχών του δημοσίου δικαίου, αλλά θ' αφίετο όλως διόλου εις τας ορέξεις και τα πάθη των λαών. Πάσα κυβέρνησις θα ενόμιζε τότε, ότι έπραξε παν ό,τι εκρέματο απ' αυτής, αν διετήρει την φιλίαν κατά το φαινόμενον, και ότι έπραξε παν ό,τι εκ των καθηκόντων της, αν έλεγε προς την γείτονά της, «είμαι αφιλοκερδής φίλος σου, είμαι όλη εις σε αφοσιωμένη, ευαρεστήσου εις ταύτην μου την ομολογίαν και μη με μεμφθής αν αφίνω τους υπηκόους μου να κόπτωσι τον λάρυγγα των υπηκόων σου». Μας νομίζει τάχα ο πρέσβυς ο ημέτερος φίλος τόσον μωρούς ώστε να πιστεύωμεν ότι η κυβέρνησίς του δεν έχει εξουσίαν να επαγρυπνή την διαγωγήν των υπηκόων της; Είχε βεβαίως η αγγλική κυβέρνησις την δύναμιν και επροθυμήθη εις χρήσιν αυτής, ότ' επρόκειτο να εμποδίση τα αγγλικά πλοία του να φέρωσιν ολίγα άλευρα εις τροφήν των οθωμανικών φρουρών, αίτινες απέθνησκαν της πείνας και είχεν τουλάχιστον την πειποίθησίν των εις την φιλανθρωπίαν παλαιού φίλου. Τοιαύτην δύναμιν είχε τότε η αγγλική κυβέρνησις, και ο οδυνηρός θάνατος τόσων Μουσουλμάνων είναι τρανή απόδειξις της αδιαφορίας της. Αν έχωμεν ειρήνην μετά της Αγγλίας, έχομεν αναμφιβόλως και το δικαίωμα να απαιτήσωμεν παρά της αυλής της να μη αφίνη τους υπηκόους της να μας πολεμώσιν. Αν αποδοκιμάζη την προς ημάς εχθράν διαγωγήν των υπηκόων της, διατί δεν τοις λέγει άπαξ διά πάντα. «Η Πύλη είναι φίλη μας προ αιώνων, δεν έχομεν παράπονα κατ' αυτής, είναι λοιπόν δίκαιον να μη τη δώσωμεν αιτίαν να έχη και αύτη παράπονα καθ' ημών. Εκτελεί τας μεθ' ημών συνθήκας, δίκαιον είναι να τας εκτελώμεν και ημείς». Διατί να μη λαλήση προς τους υπηκόους της την γλώσσαν ταύτην; διατί δεν τοις είπε ποτέ λόγον φιλικόν υπέρ ημών; Ο πρέσβυς, ο ημέτερος φίλος, απορεί διότι δεν ακούομεν τας συμβουλάς του; διατί απορεί; πάντοτε μας λαλεί φιλικώτατα, αλλά νομίζει τάχα ότι δεν ηξεύρομεν πόσον οι συμπατριώται του αγωνίζονται να μας βλάψωσι; πώς συμβιβάζονται οι λόγοι τούτου προς την διαγωγήν εκείνων; θεωρούντες τας τοιαύτας αντιφάσεις δεν καταλαμβάνομεν τη αληθεία τι τρέχει. Η υψηλή Πύλη απαιτεί ό,τι έχει δίκαιον ν' απαιτή, και ό,τι η Αγγλία δεν έχει δίκαιον να αρνήται· ήγουν την απαγόρευσιν του να πράττωσιν οι Άγγλοι κατά των Μουσουλμάνων έργα πολέμια είτε διά της προσωπικής συνδρομής των, είτε δι' αποστολής χρημάτων και πολεμεφοδίων, ως επί του παρόντος, και του να επιβουλεύωνται τα συμφέροντα αυτών υπό τους οφθαλμούς της ιονικής κυβερνήσεως. Φανερόν είναι, ότι η αγγλική κυβέρνησις δύναται να εμποδίση όλα ταύτα αν θελήση, και είναι καιρός να θελήση».

(δ.)

Επιστολή της ελληνικής κυβερνήσεως προς την αγγλικήν.

«Οι Έλληνες προ τεσσάρων ετών, θαρρούντες αδιασείστως εις την θείαν πρόνοιαν, υπερασπίζονται με καλήν έκβασιν το έδαφος των προπατόρων των, λέγω ότι υπερασπίζονται το έδαφος, επειδή ολίγον φροντίζουν διά τας πόλεις και χωρία, διά τας οικίας και ιδιοκτησίας των· τούτο ικανώς απεδείχθη εις τας διαφόρους λεηλασίας των εχθρών των, καθ' ας οι Έλληνες εθυσίασαν με μεγάλην γενναιότητα και μεγαλοψυχίαν όσα είχαν ακριβώτερα και πολυτιμότερα, επροτίμησαν την ελευθερίαν υπό τας σκηνάς των, εις τας κοιλάδας των, και επί των κορυφών των ορέων των παρά τας λαμπράς κατοικίας της δουλείας· αύτη η αξιοσημείωτος περίστασις της ιστορίας του επιμαχικού πολέμου των Ελλήνων δεν πρέπει να γεννήση εις όλας τας χριστιανικάς ψυχάς την πεποίθησιν ότι οι Έλληνες αρχίζοντες την πάλην διά να αποκτήσουν τα δικαιώματά των, αποσείοντες αφόρητον ζυγόν αυτών είχαν προ οφθαλμών τον ιερόν σκοπόν του να σώσουν την πίστιν των, την πατρίδα των, τους ιερούς ναούς των, τα μνημεία των προγόνων των, τας γυναίκας και τα παιδία των, και όχι εκείνα τα πολιτικά τέλη, τα οποία ετάραττον τότε την Ευρώπην, απέχοντες πολλά απ' αυτά; Οδηγούμενοι λοιπόν από τοιαύτας αρχάς εις την οποίαν ηναγκάσθησαν πάλην, δεν έλλειψαν επικαλούμενοι την συμπάθειαν των χριστιανών αδελφών των. Αλλ' η πολιτική της Ευρώπης συλλαβούσα άλλας ιδέας περί των αρχών της συμφοράς μας απεφάσισε να περιορισθή εις την ουδετερότητα. Οι Έλληνες δε μη βλέποντες τελειωμένην την επιθυμίαν των εβιάσθησαν να αφοσιωθώσι μόνοι των με αμοιβαίαν πίστιν εις την υπεράσπισιν των ιερών δικαιωμάτων των, αφίνοντες εις τον καιρόν να φανερώση τας αρχάς και τας αιτίας των.

«Μολοντούτο το ελληνικόν έθνος, ως και η διοίκησίς του, της οποίας λαμβάνω την τιμήν να γίνω το όργανον, παρρησίαζον την υπόκλισιν του προς την βρεττανικήν μεγαλειότητά του σέβας των μέσον της εξοχότητός σας, διακηρύττει πανδήμως ότι προτιμά θάνατον ένδοξον παρά τον αίσχιστον ζυγόν εις τον οποίον θέλουν να το κάμουν να υποκύψη. Είναι απίθανον ότι η βρεττανική μεγαλειότης του, η οποία έδειξε φιλανθρωποτάτην διάθεσιν προς τους λαούς της νοτίου Αμερικής, θέλει επιτρέψει ώστε οι Έλληνες να εξαλειφθούν από τον κατάλογον των πεπολιτισμένων εθνών, ως ήσαν ανάξιοι διά να εγκαταριθμηθούν προτού να συστηθούν ως έθνος. Οι Έλληνες όμως υπό την αναφοράν των δικαιωμάτων των ευρίσκονται εις θέσιν ευνοϊκωτέραν παρ' εκείνην των λαών της μεσημβρινής Αμερικής. Αυτοί ητίμασαν και εταπείνωσαν την αδυναμίαν της τουρκικής διοικήσεως, απέδειξαν ότι ήσαν άξιοι της ελευθερίας· δεν πολεμούν την μητέρα πατρίδα των, αλλ' έν έθνος, το οποίον ήρπασε και εξουσίασε τους τόπους των, μεταχειριζόμενον τα τέκνα των ως δούλους. Οι Έλληνες απετίναξαν τον βαρβαρικόν ζυγόν με μεγάλην έκπληξιν της Ευρώπης και όλων των εθνών· επεχειρίσθησαν τον πόλεμον, χωρίς να έχουν τους τρόπους διά να τον κάμουν, όντες πεπεισμένοι ότι άλλως δεν εδύναντο να απολαύσουν την ανεξαρτησίαν των παρά με πολυαρίθμους θυσίας· απέκτησαν φρούρια, πόλεις και μέγαν αριθμόν θέσεων, αίτινες ευρίσκοντο εις χείρας βαρβάρων δεσποτών αυτών· εις διαφόρους μάχας κατέστρεψαν με μερικά εμπορικά πλοία τον πολυάριθμον και φοβερόν στόλον των Τούρκων· εσύστησαν νόμους ομοίους με τους των πολιτισμένων εθνών, εσχημάτισαν διοίκησιν υπό τας διαταγάς της οποίας ετάχθησαν. Εμπορεί τις πλέον να αμφιβάλλη την σήμερον εάν οι Έλληνες είναι άξιοι της ελευθερίας; Ίσως η Βρεττανική μεγαλειότης του παρετήρησεν ότι η Ελλάς ελευθερωθείσα, διά το τον λαόν αύτης εμψυχούν πνεύμα και διά την γεωγραφικήν της θέσιν, ημπορεί να γίνη ωφέλιμος εις τα συμφέροντα της μεγάλης Βρεττανίας. Το εμπόριον είναι η ζωοδοτική αρχή των πεπολιτισμένων εθνών· και πού αλλού εμπορεί να λάβη μεγαλητέραν ασφάλειαν, παρά εις την δεξιάν χείρα της Ευρώπης, ήτις κατά τινα τρόπον σχηματίζεται υπό της Ελλάδος; Ποίον άλλο σημείον ωφελιμωτέρας υποστηρίξεως διά την διατήρησιν της ευρωπαϊκής ισοσταθμίας εμπορεί η Αγγλία να εύρη παρά τα φυσικά οχυρώματα, μεταξύ των οποίων η Ελλάς είναι θεμένη; αύται είναι αλήθειαι αναντίρρητοι, τας οποίας ο καιρός θέλει ανακαλύψει.

Η Ελλάς λοιπόν δι' αυτάς τας αιτίας έχει, νομίζω, ηθικώς και πολιτικώς το δικαίωμα του να ελπίση παν είδος βοηθείας και υποστηρίξεως από το αγγλικόν έθνος το τόσον φιλούν την ανθρωπότητα, και εξαιρέτως από την βρεττανικήν μεγαλειότητά του, της οποίας ο κόσμος όλος γνωρίζει τα αξιοσέβαστα φρονήματα. Εκ τούτου δεν είναι αμφιβολία, εάν η ανεξαρτησία της Ελλάδος είναι σύμφωνος με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών εθνών, αύτη η περίστασις είναι μία ισχυρά αφορμή διά να μη στερηθή το ελληνικόν έθνος τα ιερά του δικαιώματα· το δε αγγλικόν, ούτινος η προς την της Ευρώπης πολιτικήν ισοσταθμίαν επιρροή είναι τόσον γενικώς εγνωσμένη, να μη σταθή αδιάφορον εις το οικτρόν θέαμα της τόσον αναξίως και αδίκως υπό των ποδών καταπατουμένης ανθρωπότητος».

(ε.)

Απάντησις της αγγλικής κυβερνήσεως προς την ελληνικήν.

«Η προς εμέ υμετέρα επιστολή της 24 αυγούστου δεν έφθασεν εις χείρας μου ειμή την 23 οκτωβρίου· περιέχει αύτη παρατηρήσεις της προσωρινής κυβερνήσεως της Ελλάδος περί τινος εγγράφου δημοσιευθέντος διά των ευρωπαϊκών εφημερίδων ως σχεδίου της αυλής της Ρωσσίας περί ειρηνεύσεως της Ελλάδος. Αναμφίβολον είναι ότι η δημοσίευσις αύτη έγεινεν άνευ αδείας, και αγνοώ αν έχη τινά επισημότητα. Αλλ' η αγγλική κυβέρνησις φρονεί, ότι παν σχέδιον της ρωσσικής κυβερνήσεως, τείνον εις ειρήνευσιν της ανατολής, δεν ημπόρει να μη ήναι ευνοϊκόν προς τους Έλληνας, ουδ' επροτίθετο η κυβέρνησις εκείνη να δώση τον νόμον αυτοίς ή τη οθωμανική κυβερνήσει· ο δε μεγαλειότατος αυτοκράτωρ πασών των Ρωσσιών, όπως και αν εθεώρει το περί ου ο λόγος σχέδιον, θα έκρινε πρέπον να το κοινοποιήση τοις συμμάχοις του πριν το προβάλη τοις διαμαχομένοις. Ο αυτοκράτωρ τοις εκοινοποίησε τω όντι σχέδιόν τι, δι' ου επρόκειτο να προταθή συγχρόνως ανακωχή και τη οθωμανική πύλη και τη προσωρινή κυβερνήσει της Ελλάδος, επί σκοπώ να δοθή καιρός εις μεσολάβησίν τινα φιλικήν, η δε αγγλική κυβέρνησις δεν θα εναντιούτο, αν το τοιούτον σχέδιον επροτείνετο εν καιρώ δέοντι· δεν πρέπει δε να αποκρύψω, ότι το έγγραφον, το κινήσαν εις τόσην αγανάκτησιν την ελληνικήν κυβέρνησιν, εκίνησεν εις άλλην τόσην και την οθωμανικήν. Εν ώ οι Έλληνες φαίνονται ανένδοτοι προς πάντα συμβιβασμόν μη στηριζόμενον επί της εθνικής των ανεξαρτησίας, η Πύλη απορρίπτει επίσης πάντα τρόπον συνδιαλλαγής μη χαρακτηρίζοντα τον Έλληνα ως ραγιάν. Ούτω διατεθειμένων των πνευμάτων, ολίγη ελπίς αναμφιβόλως υπάγει μεσολαβήσεως δεκτής και ευτυχούς. Αν η Ρωσσία επρότεινε τοιούτον συμβιβασμόν πριν καταντήσωσιν αι απαιτήσεις του ενός και του άλλου όπου κατήντησαν την σήμερον, αν τον επρότεινε καθ' όν καιρόν αι περιπέτειαι του πολέμου εφαίνοντο παρέχουσαι ισχυράς αφορμάς συμβιβασμού, φιλικώ τω τρόπω, ούτε η Ρωσσία ούτε άλλη τις Δύναμις, θεωρούσα το σχέδιον τούτο άξιον της σκέψεώς της, θα εφαίνετο μεμπτή. Το έγγραφον τούτο, θεωρούμενον ως υπόμνημα ρωσσικόν, περιέχει στοιχεία ειρηνεύσεως, αν και τα στοιχεία ταύτα δεν φέρουν τους αρμοδίους ίνα τεθώσιν υπό τας όψεις των διαμαχομένων τύπους. Αν η κυριαρχία της Πύλης επί της Ελλάδος δεν πρέπη αφεύκτως να επανέλθη, αν η ανεξαρτησία των Ελλήνων δεν πρέπη αφεύκτως να αναγνωρισθή (και τα δύο ταύτα αντίκεινται προς τον συμβιβασμόν), αν οι μεσίται δεν δύναται ν' αποφασίσωσιν άνευ της συγκαταθέσεως των αντιφερομένων, δεν μένει παρά να τροπολογηθή και η κυριαρχία της Πόλης και η ανεξαρτησία της Ελλάδος, και τότε να συζητηθώσιν ο τύπος και ο βαθμός των τροπολογιών· οι διαμαχόμενοι διαμαρτυρόμενοι εδύναντο αναντιρρήτως να ματαιώτωσι παν σχέδιον συμβιβασμού, όσον εύλογον και αν ήτον ως προς τας αρχάς του, και οίον αμερόληπτον ως προς τους όρους του. Αλλ' ημείς ηξεύρομεν ότι οι διαμαχόμενοι είναι επίσης της γνώμης να απορρίψωσιν οποιονδήποτε συμβιβασμόν, και ματαία φαίνεται επί του παρόντος η ελπίς πάσης ευτυχούς μεσολαβήσεως.

«Περί δε της αγγλικής αντιλήψεως, ην επικαλείσθε υπέρ των Ελλήνων εις ανάκτησιν της ανεξαρτησίας των παραλληλίζοντας τα δικαιώματά του προς τα των πολιτειών της νοτίου Αμερικής, αίτινες εχωρίσθησαν από της μητροπόλεώς των, οφείλω να σας παρατηρήσω, ότι εν τη μεταξύ των πολιτειών τούτων και της Ισπανίας πάλη η Αγγλία εκήρυξε και ετήρησεν αυστηράν ουδετερότητα. Τα αυτά έπραξε και ως προς τον καταστρεπτικόν πόλεμον της Ελλάδος, και πάντοτε εσεβάσθη τα πολεμικά δίκαια των Ελλήνων. Αν δε ηναγκάσθη προ ολίγου να εμποδίση τας καταχρήσεις του δικαίου τούτου, ελπίζω ότι δεν θα ευρεθή πλέον εις την αυτήν ανάγκην. Η προσωρινή κυβέρνησις της Ελλάδος ας είναι βεβαία, ότι η αγγλική θα διατηρήσει και εις το εξής την αυτήν ουδετερότητα, και δεν θ' αποπειραθή να βιάση τους Έλληνας επί λόγω ειρηνεύσεως εις παραδοχήν σχεδίου συμβιβασμού παρά τας ευχάς των, αν ποτέ γενή λόγος περί τοιούτου. Αλλ', αν οι Έλληνες, ή επί του παρόντος ή μετά ταύτα, νομίσωσι πρέπον να ζητήσωσι την μεσιτείαν μας, την προσφέρομεν τω σουλτάνω, και αν την δεχθή, ουδέν θα παραμελήσωμεν εις καρποφορίαν της διά της συνεργείας και των άλλων Δυνάμεων, ων η συνδρομή και τον συμβιβασμόν θα ευκολύνει και την διατήρησιν αυτού θα ασφαλίσει. Ιδού ό,τι δύναται η Ελλάς, καθώς ημείς κρίνομεν, να ζητήση παρά των Άγγλων υπουργών. Ούτε εμμέσως ούτε αμέσως ερέθισαν ούτοι τους Έλληνας εις την έναρξιν του αγώνος των, αλλ' ούτε διά τινος τρόπου παρενέβαλαν εμπόδια εις την πρόοδόν του· ουδείς έχει δίκαιον να υπολάβη ότι η Αγγλία, έχουσα υπ' όψιν τας μεταξύ αυτής και της Πύλης ενυπαρχούσας φιλικάς σχέσεις και τας παλαιάς συνθήκας, ας η Πύλη δεν παρέβη, ημπορεί ν' αναδεχθή πάλην μηδόλως παρ' αυτής προκαλεσθείσαν, και να οικειοποιηθή διαφοράν αλλοτρίαν. Ελπίζω ότι οι λόγοι μου θα διασκεδάσουν πάσαν εξ αγνοίας ή εκ πνεύματος ραδιουργίας υπόνοιαν, και πάσαν κατηγορίαν ότι δυσμενώς διέκειτο η αγγλική κυβέρνησις προς τους Έλληνας και θα ίδωσιν ούτοι εν τοις λόγοις μου τούτοις την καθαρότητα των φρονημάτων μας, άτινα δεν διστάζομεν να εκφράσωμεν και παρρησία».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΓ'.

(α.)

Εν ώ κατεγινόμην εις την τύπωσιν του γ' τούτου τόμου, εξεδόθη δίτομος ιστορία του κυρίου Φινλάη περί της Ελληνικής επαναστάσεως.

Με μέμφεται ο συγγραφεύς ούτος εν σελίδι 69 του β' τόμου ως μηδεμίαν ποιήσαντα μνείαν του κόμητος Σανταρόζα εν τω επ' εκκλησίας επικηδείω μου λόγω εις τους εν Σφακτηρία πεσόντας· ωρμήθη δε εις την μομφήν ταύτην έκ τινων των εν τω ημερολογίω του Ιταλού κυρίου Κολλενίου λόγων.

Ουδέποτε απήγγειλα επικήδειον λόγον εις τους εν Σφακτηρία πεσόντας. Ο λόγος, ον αινίττονται και ο κύριος Κολλένιος και ο κύριος Φινλάης, είναι ον απήγγειλα την 10 μαΐου 1825, καθ' ήν ημέραν εκηρύχθη γενική αμνηστεία· είχε δε ο λόγος θέμα την ομόνοιαν· παρενείρεται δε το εν Σφακτηρία πάθημα εν παρόδω, αλλ' ουδείς των εκεί πεσόντων Ελλήνων η φιλελλήνων μνημονεύεται ονομαστί· εύφημον όμως και δικαίαν μνήμην εποίησα του αρίστου ανδρός και θερμού φιλέλληνος Σανταρόζα εν τω κειμένω του ανά χείρας κεφαλαίου της Ιστορίας μου προ πολλών ετών.

Λέγει ο κύριος Φινλάης εν σελίδι 180 του α' τόμου ότι, επειδή σπανίως αναφέρω τας πηγάς, όθεν αρύομαι, λαμβάνω την ελευθερίαν ν' αντιγράφω τους συγγραφείς, οσάκις είναι Έλληνες, και να τους μεταφράζω κατά γράμμα, οσάκις είναι ξένοι· φέρει δε και παράδειγμα φράσιν τινά δίστιχον εκ των υπομνημάτων του αοιδίμου Γερμανού λέγουσαν· «Συγχρόνως άλλοι Καλαβρυτινοί εφόνευσαν δύο σπαχήδας Τριπολιτσώτας εις το χωρίον του Λιβαρτσίου, και πάλιν άλλοι εις τον Φενεόν τους γυφτοχαρατσήδας».

Οι προ εμού συγγράψαντες διηγήθησαν τα εν τη φράσει ταύτη συμβάντα· γνωστά δε τοις πάσι και αναμφισβήτητα, και ουδεμία χρεία μαρτυρίας εις επιβεβαίωσιν πασιγνώστων και πανθομολογήτων συμβάντων. Σημειωτέον δε, ότι ο κύριος Φινλάης παρενόησε την σημασίαν της λέξεως γ υ φ τ ο χ α ρ α τ σ ή δ α ς. Δεν εννοεί η εν τη ανωτέρω φράσει λέξις αύτη, ως αυτός και εν τω χωρίω τούτω και εν το προλόγω του συγγράμματός του ημαρτημένως υπολαμβάνει, ότι οι χαρατσήδες εκαλούντο ούτω προς χλευασμόν, αλλ' ότι εχαράτσοναν τους τήδε κακείσε περιφερομένους φερεοίκους γύφτους· εκ της τάξεως δε ταύτης ήσαν οι φονευθέντες· χαρατσήδες δε απλώς εκαλούντο οι χαρατσόνοντες τους κατοίκους των πόλεων και χωρίων.

Ποιών λόγον ο κύριος Φινλάης εν σελίδι 335 του α' τόμου περί των κατά τον Βαρνακιώτην, και διψών να εύρη αιτίαν μομφής κατά του Μαυροκορδάτου και κατ' εμού, λέγει· «Εγνώριζαν και ο Μαυροκορδάτος και ο Τρικούπης (ανάγνωθι Ιωάννης Τρικούπης, ο πατήρ μου, ως αυτός ο κύριος Φινλάης επιδιορθόνει τούτο εν τω τέλει του τόμου ως ημαρτημένον) «τας ραδιουργίας του Βαρνακιώτου και τας ενεθάρρυναν επί ματαία ελπίδι ωφελείας εξ επιπλάστου προδοσίας, αλλ' ηττήθησαν εν τω ατίμω τεχνάσματί των.

Παράδοξον πώς ο κύριος Φινλάης δεν συστέλλεται αποκαλών άτιμον τέχνασμα το εις αναβολήν της εις την Αιτωλοακαρνανίαν επικειμένης εχθρικής εισβολής εν τη δεινή εκείνη ώρα στρατήγημα τούτο. Αν ούτως έχη, άτιμον τέχνασμα είναι και το του Μάρκου Μπότσαρη επί της πρώτης πολιορκίας του Μεσολογγίου προς τον Άγον Βασιάρην και μυρία άλλα· ατιμότερον δε τούτων, κατά τον κύριον Φινλάην, είναι και το του Θεμιστοκλέους προς τους Λακεδαιμονίους επί της κατασκευής των Μακρών τειχών.

Εξ όσων απηντήσαμεν επί των ανωτέρων επικρίσεων του κυρίου Φινλάη αποδεικνύεται σαφέστατα, ότι και τα του λόγου μου περί των εν Σφακτηρία πεσόντων, ων την αποσιώπησιν καλεί ο κύριος Φινλάης τρανόν δείγμα της εθνικής των Ελλήνων προς τους ξένους αχαριστίας είναι τρανόν ψεύδος, και η επανόρθωσίς του περί των γυφτοχαρατσήδων φανερά παραδιόρθωσις, και οι περί των επί Βαρνακιώτου λόγοι του αυτόχρημα παραλογισμοί.

Ηρανίσθην βεβαίως ή, αν θέλη ο κύριος Φινλάης, μετέφρασα κατά γράμμα τεμάχια της Ιστορίας του Γόρδωνος· δεν ηθέλησα δε να τα παραφράσω, ως άλλοι τινές ιστοριογράφοι, διότι εθεώρησα τούτο παιδαριώδες. Ιδού δε ο λόγος, δι' ον απεσιώπησα εκ προμελέτης πόθεν τα παρέλαβα.

Άλλο το συγγράφειν τα προγενέστερα συμβάντα, και άλλο το συγγράφειν τα σύγχρονα. Εν εκείνοις η μαρτυρία όθεν πορίζεται η ύλη είναι απαραίτητος, αλλ' εν τούτοις είναι αδύνατος, διότι πορίζεται εκ πολλών στομάτων, και η αξιοπιστία καταντά ανεξέλεγκτος, διότι οι λόγοι είναι πτερόεντες· εγγύησις δε της ακριβείας των ιστορουμένων είναι κυρίως ο χαρακτήρ του ιστορικού. Αλλ' οσάκις ο σύγχρονος ιστορικός παραλαμβάνει τι παρά συγχρόνου ιστορικού, οφείλει να μη το παραλαμβάνη ειμή υπό την εξέλεγξιν αυτοπτών και αυτηκόων, καθ' όσον είναι τούτο εφικτόν, ή υπό το κύρος ανεκδότων ημερολογίων ή αξιοπίστων εγγράφων· τούτο εγώ έπραξα συνήθως· ηρύσθην δε συχνάκις και εκ των αυτών πηγών όθεν ηκούσθησαν και οι σύγχρονοί μου συγγραφείς.

Αρκούντα νομίζω ταύτα εις ορθήν εκτίμησιν και τινων άλλων μικρολογιών του κυρίου Φινλάη περί της ιστορίας μου· λέγω μικρολογιών, διότι ουδέν οπωσούν ουσιώδες των εν τη ιστορία μου προσβάλλει, αν και φαίνεται μικροσκοπικώς καταγινόμενος εις ανεύρεσιν ημαρτημένων. Τούτο μόνον λυπούμενος προσθέτω, ότι ο διερχόμενος την βίβλον του αδύνατον να μη την θεωρήση αποκύημα ακρισίας, δυστροπίας και αγενούς πάθους προς τους άνδρας του Αγώνος.

(β.)

Ο επίσκοπος Μοθώνης, καταμηνυθείς ως υποκινήσας τας αδίκους σφαγάς των εν Νεοκάστρω επί της πτώσεώς του εβασανίσθη και ετελείωσε τας ημέρας του εν σκοτεινή φυλακή πανωλόβλητος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΔ'.

(α·)

«Το στρατιωτικόν μας (έγραφε το νομοτελεστικόν τη εν Λονδίνω επιτροπή την 11 ιουνίου) κατήντησεν όχι πλέον ανοικονόμητον, αλλά και ο λυμεών της πατρίδος· αι καταχρήσεις του είναι απερίγραπτοι· διά να λάβετε μίαν ιδέαν αυτών αρκεί να σας είπωμεν ότι πολλάκις χάνομεν την νίκην και κινδυνεύει η πατρίς, διότι εν ώ η διοίκησις νομίζει ότι έχει εις μίαν θέσιν πέντε χιλιάδας στρατιωτών, όταν πρέπη ν' αντιπαραταχθώσι, δεν ευρίσκονται ούτε χίλιοι, και αυτοί σπανιώτατα ευρίσκονται σύμφωνοι και πολλάκις χαρίζουν διά της διαιρέσεως των την νίκην εις τον εχθρόν. Αλλά τας κατανοήσεις αυτάς ποίος να τας εμποδίση; οποίους και αν μεταχειρισθή η κυβέρνησις είναι της αυτής ζύμης, και αν κάμουν καμμίαν δούλευσιν εις αυτήν, αφ' ού διά μέσου των ταπεινώση η διοίκησις τους εναντίους της, αυτοί γίνονται χειρότεροι και θέλουν να δώσουν νόμους, η δε διοίκησις αναγκάζεται να τους οικονομή. Αυτού του στρατιωτικού η κακοήθεια εξήντλησε το μεγαλήτερον μέρος του δανείου χωρίς να ωφεληθή παντελώς η πατρίς, και εις τον παρόντα κίνδυνον δεν έχει ούτε μέσα ούτε στρατιώτας να αντιτάξη».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΕ'.

(α.)

«Το δε άντρον το Κωρύκιον μεγέθει τε υπερβάλλει τα ειρημένα, και έστιν επί πλείστον οδεύσαι δι' αυτού και άνευ λαμπτήρων· ό τε όροφος ες αύταρκες από του εδάφους ανέστηκε, και ύδωρ το μεν ανερχόμενον εκ πηγών, πλέον δε έτι από του ορόφου στάζει, ώστε και δήλα εν τω εδάφει σταλαγμών τα ίχνη διά παντός εστι του άντρου . . . . . . Από δε του Κωρυκίου χαλεπόν ήδη και ανδρί ευζώνω προς τα άκρα αφικέσθαι του Παρνασού . . . . . .Σπηλαίων δε ων είδον θέας άξιον μάλιστα εφαίνετο είναι μοι». — Εκ των του Παυσανίου.

«Ιεροπρεπής δ' εστί πας ο Παρνασός, έχων άντρα τε και άλλα χωρία τιμώμενά τε και αγιστευόμενα, ων εστι γνωριμώτατόν τε και κάλλιστον το Κωρύκιον, νυμφών άντρον». — Εκ των του Στράβωνος.

(β.)

Επειδή ο κύριος Κρητοβουλίδης λέγει εν σελίδι 331 των υπομνημάτων του, ότι παρεμόρφωσα τα περί ης ο λόγος καταλήψεως της Γραμβούσης, δηλοποιώ εις πίστωσιν ων διηγήθην, ότι είχα προς τοις άλλοις υπ' όψιν, γράφων ταύτα, και το περί ου προανέφερα και εισέτι ανά χείρας μου ιδιόγραφον υπόμνημα του κυρίου Αναγνώστη Παναγιώτου, όχι κατά τον κύριον Κρητοβουλίδην απόντος αλλά παρόντος επί τη καταλήψει του φρουρίου τούτου και πρωταγωνισθέντος. Το υπόμνημα τούτο διηγείται και τα της επί Τομπάζη αποτυχούσης εφόδου της Γραμβούσης και αλλά συμβάντα. Των δύο τούτων συμπολιτών και υπομνηματιστών η διήγησις εν πολλοίς διαφέρει· προτιμοτέρα δε βεβαίως η του αυτόπτου, του και ως πολιτικού και ως πολεμικού διακριθέντος.

(γ.)

Θέλων ο αντιναύαρχος Δεριγνής να βεβαιωθή περί της σκανδαλώδους διαγωγής του πλοιάρχου τούτου, έστειλε την κορβέτταν Victorieuse εις Ύδραν, και την γολέτταν Estafette εις Αίγιναν, και έμαθε παρά του Τομπάζη, του Κριεζή και του Κανάρη, ότι το περί ου ο λόγος γαλλικόν βρίκι έρριψε τω όντι επί την λέμβον του Κανάρη τέσσαρας κανονίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΣΤ'.

(α.)

Το αυτό έτος απεστάλη παρά του Μαυροκορδάτου ιδιαιτέρως εις Βαυαρίαν και ο Ρεϊνέκος επί παραγγελία να μάθη παρά του εκεί διατρίβοντος και αξίως διά τον χαρακτήρα και τας αρετάς του τιμωμένου Ευγενίου Βωαρναίσου, αν εδέχετο τον θρόνον της Ελλάδος· αλλ' ο ανήρ ούτος απέθανε προ της αφίξεως του απεσταλμένου.

(β.)

Καθ' όν καιρόν επεριμένετο ο Μεττερνίχος εις Παρισίους, ηρώτησεν ο εκεί πρέσβυς της Αγγλίας, Γραμβίλλος, τον επί των εξωτερικών υπουργόν Κάνιγγα τι να τω είπη. «Μάθε πρώτον», απήντησεν ο Κάννιγγ, ότι θεωρώ τον Μεττερνίχον ως τον αχρειέστατον και τον ψευδέστατον των εν Ευρώπη και καθ' όλον ίσως τον πολιτισμένον κόσμον ανθρώπων. — George Canning and his Times.

(γ.)

Ιδού το έγγραφον ολόκληρον.

«Ο κλήρος, οι παραστάται, οι αρχηγοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ξηράς και θαλάσσης του ελληνικού έθνους Αον· παρατηρούντες ότι, διά τα ανεξάλειπτα δικαιώματα, της ιδιοκτησίας και κυριότητος, διά τας επικρατούσας αρχάς της θρησκείας και ελευθερίας και διά το εκ φύσεως έμφυτον του να διατηρή και διασφαλίζη έκαστος την ιδίαν ύπαρξιν, οι Έλληνες ενωπλίσθησαν με τα όπλα της δικαιοσύνης, και εις διάστημα πλέον τεσσάρων ετών υπέστησαν αποφασιστικώς και σταθερώς κατά των δυνάμεων της Ασίας, της Αφρικής και της Αιγύπτου πεζών τε και ναυτικών, και εις όλους τούτους τους κινδύνους· τώρα, ηφάνησαν και τώρα άμπωσαν τας κολοσσαίας δυνάμεις του εχθρού, και τελευταίοι στερημένοι παντός μέσου ανήκοντος εις τοιούτον υψηλόν εγχείρημα καθιέρωσαν ούτοι διά του αίματός των τα πολύτιμα αυτών δικαιώματα, και έδωκαν εις τον εκπεπληγμένον κόσμον όχι τόσον κοινάς αποδείξεις δι' όσον είναι ικανός ένας λαός εκ φύσεως γεννημένος διά να ζη ελεύθερος, και όστις ήδη εδυνήθη να διασπάση τους βρόχους μιας ικανώς πολυχρονίου καταθλιπτικής δουλείας· Βον· παρατηρούντες ότι εκ των αποτελεσμάτων μιας πάλης ούτως ανομοίου απέκτησαν οι Έλληνες την απαράμιλλον απόφασιν της πολιτικής αυτών καταστάσεως· Γον· σκεπτόμενοι ότι πράκτορές τινων ηπειρωτικών Δυνάμεων, αν και χριστιανών, δεν διεφύλαξαν οδηγίαν συνεχομένην με τας αρχάς τας οποίας αυτοί εστερέωσαν, αλλ' από μέρους των αυτών δεν έλειψαν να εκβώσι συνεχώς αντιρρήσεις πολιτικαί πολυμόρφου ουσίας και χαρακτήρος· Δον· παρατηρούντες ότι τινές των πρακτόρων τούτων παίζουν διά των απεσταλμένων των εντός της Ελλάδος, ώστε να εισχωρήση είς τινας Έλληνας η κλίσις του να συστήσουν νέους σχηματισμούς πολιτικούς αρμοδίους προς το πνεύμα και τα τέλη των τοιούτων παρακινητών· Εον· παρατηρούντες ότι όχι ολίγους κατατρεγμούς και παραβάσεις υποφέρει η νόμιμος και τακτική κίνησις του ελληνικού ναυτικού από τους αρχηγούς των θαλασσίων δυνάμεων τινων βασιλειών, οίτινες κατά πάντα τρόπον πειράζουν τα καθήκοντα της διακηρυχθείσης ουδετερότητος από τας αυλάς των εις τας συνελεύσεις του Λαϋβάχ και της Βερώνης·

ΣΤον· παρατηρούντες με μεγάλην θλίψιν αυτούς τους χριστιανούς οπλιζομένους εναντίον των οπαδών του Ευαγγελίου και εις βοήθειαν εκείνων του Κορανίου, εις τρόπον ώστε στρατιώται Ευρωπαίοι, εναντίον πάσης αρχής αληθούς πολιτικής και ηθικής, σπεύδουν να διδάξουν διορίσουν και οδηγήσουν τα στίφη των βαρβάρων διευρυνόμενα να λεηλατήσουν την ιεράν εκείνην γην, ήτις σκεπάζει ανάμικτα και συγκεχυμένα τα αθάνατα κόκκαλα των Κιμώνων, των Τσαμαδών, των Λεωνιδών, των Μποτσάρων, των Φιλοποιμένων, των Νικηταραίων και Κολιαίων, όπερ εμποδίζει τας προόδους της ιεράς υποθέσεως της Ελλάδος· Ζον· παοατηρούντες ότι η διοίκησις της μεγάλης Βρεττανίας, ευτυχής εις το να διευθύνη λαόν ελεύθερον, είναι η μόνη ήτις διετήρησε μέχρι λεπτού καθαράν την ουδετερότητα περιφρονούσα να μιμηθή τας αναφανδόν βίας ή τας νεφώδεις διαχειρήσεις αι οποίαι από άλλους αδιακόπως επράχθησαν και πράττονται εις την Ελλάδα, Κωνσταντινούπολιν και Αίγυπτον· Ηον· σκεπτόμενοι ότι η Βρεττανική αδιαφορία δεν αρκεί ν' αντιρροπήση τον ήδη επηυξημένον εξωτερικόν κατατρεγμόν προς βλάβην της Ελλάδος. Θον· παρατηρούντες ότι η Ελλάς όχι από χαύνωσιν δυνάμεων ούτε από αδυνατισμένην απόφασιν δεν εδυνήθη μέχρι τούδε να προεπιχειρή, αλλά διά τα προρρηθέντα αίτια και μάλιστα την πηγάζουσαν από του να μην έλαβε ποτέ διοίκησιν υπερτέραν των παθών και σχέσεων· Ιον· παρατηρούντες ότι οι Έλληνες εις τοιαύτην γενναίαν μάχην ή πρέπει να εκβώσιν από ταύτην νικηταί, ή θέλουν είσθαι τελείως αφανισμένοι, επειδή ουδέν μέσον είναι το οποίον να δύναται να τους αποσπάση από ταύτην την απόφασιν ήτις ήδη κατήντησεν από την φοράν τον πολέμου και του χρόνου άφευκτος· ΙΑον· παρατηρούντες τέλος πάντων ότι, αν από υπερτάτην χάριν της Προνοίας ευρίσκονται στερεωμέναι πλησίον μας αι Βρεττανικαί Δυνάμεις, χρεωστεί η Ελλάς εις την παρούσαν αυτής κατάστασιν να ωφεληθή από τούτο εγκαίρως ως και να ελπίση από την ευθύτητα και φιλανθρωπίαν της ισχυράς αυτής διοικήσεως· όθεν προς ασφάλειαν των ιερών δικαιωμάτων της του κράτους ελευθερίας και ικανώς στερεάς πολιτικής υπάρξεως η Ελλάς διά της παρούσης δημοσίου πράξεως προσδιορίζει, αποφασίζει, θεσπίζει, και βούλεται τον επόμενον Νόμον.

«Αον. Το ελληνικόν έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως, θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρεττανίας.

«Βον. Η παρούσα αυτή οργανική πράξις του ελληνικού έθνους συνοδεύεται με επί τούτου διπλούν υπόμνημα προς την σεβασμίαν διοίκησιν της αυτού Βρεττανικής μεγαλειότητος κατ' ευθείαν εις Λονδίνον, και συγχρόνως αποστέλλεται εμμέσως διά της αυτού εξοχότητος του λόρδου μεγάλου Αρμοστού της Α. Μ. εις τας ηνωμένας επαρχίας των Ιονικών νήσων.

«Γον. Οι πρόεδροι των εκτάκτων βουλευτηρίων του κράτους ξηράς και θαλάσσης θέλουν ετοίμως εκπληρώσει τον παρόντα νόμον. Εν . . . . την λ' αωκε'».

(δ.)

Ο Κωλέττης λέγει τα αίτια, δι' α δεν συνυπέγραψε το έγγραφον, εν μια των προς τον θείον του, Τουρτούρην, επιστολών του καταχωρισθείση εν τω περί της ελληνικής επαναστάσεως συγγράμματι του πρωτοσυγγέλου Φραντσή. Ο δε Κουντουριώτης δεν συνυπέγραψε, διότι υπεγράφη το έγγραφον υπό την προεδρίαν του Μιαούλη και του Κολοκοτρώνη και όχι αυτού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΖ'.

(α.)

Όροι Κεφαλαίου Μ'

(β.)

Το μηνοειδές τούτο πρόφραγμα κατεσκευάσθη δαπάνη του λόρδου Καρόλου Μουράη, υιού του δουκός του Αθόλλου, αξιοτίμου νέου, ελθόντος εις Ελλάδα ίν' αγωνισθή, και αποθανόντος εν Γαστούνη την 30 ιουλίου 1824.

Ο τειχοποιός Κοκκίνης ωνόμασε κατ' αρέσκειαν τα διάφορα οχυρά μέρη του τείχους· εις ακριβή δε κατάληψιν των ονομασιών, άς παρεδέχθην εκ της εφημερίδος των ελληνικών χρονικών του Μεσολογγίου, σημειώ ενταύθα τας αντιστοίχους γαλλικάς.

(γ.)

Όρα εφημερίδος τον Φίλου του Νόμου Αριθ. 121, 122, 125, 126.

ΚΕΦΑΛΑΙOΝ ΝΗ'.

(α.)

Παρόμοιον ανδραγάθημα διηγείται η εφημερίς του Μεσολογγίου υπ' αριθ. 88.

«Τα από τον κόλπον των Π. Πατρών χθες (31 οκτωβρίου) εκπλεύσαντα επτά εχθρικά καράβια απηντήθησαν σήμερον απέναντι του ακρωτηρίου του Πάπα με τρία μικρά ένοπλα εδικά μας πλοία, διοικούμενα παρά των κυβερνητών Κωνσταντή Τρικούπη, Χρυσάνθου Μωραϊτάκη και Δημητρίου Παναγιώτη. Ήλθαν λοιπόν εις ναυμαχίαν, ήτις επεκράτησε δύο περίπου ώρας. Απίθανον ήθελε φανή ίσως να διακηρύξωμεν ότι η νίκη της ανίσου ταύτης ναυμαχίας έκλινεν εις τον ολιγάριθμον στολίσκον μας, και ότι τα εχθρικά καράβια συνιστάμενα από μίαν κορβέταν, δύο βρίκια και τέσσαρας γολέττας διέλυσαν την γραμμήν των και ηναγκάσθησαν με καταισχύνην των να εισέλθωσι πάλιν υπό την σκέπην των φρουρίων των Π. Πατρών πυροβολούντα από την πρύμνην».

(β.)

Ιδού η τελευταία αύτη ανταπόκρισις απαράλλακτος.

«Σε σας όπου βρισκόσασθε στην πολιορκίαν του Μεσολογγίου μικροί μεγάλοι σας φανερόνομεν διά ομιλίας του ράγι οπού ζητήσατε άνθρωπον από μέρους μας εστάλθη, και με αυτόν τον τρόπον ωμιλήθησαν μερικά και σε αυτό απάνω απέρασαν μερικαίς ημέραις. Όμως το ράγι όπου ζητείτε θέλει άλλον, με αυτόν τον τρόπον όπου σας φανερόνομεν άνωθεν· πρώτον να δώστε τα άρματα με αυτόν τον τρόπον οπού να μην έχη κανένας μικρό μαχαίρι· δεύτερον από μέρος της Τουρκιάς σε ό,τι τόπον θέλετε να κατοικήσετε· και οι καθαυτοί Μεσολογγίταις αν θέλουν να μισεύσουν σε άλλο μέρος σαν και σας τους δίνομεν την άδειαν· όχι και αν θέλουν να καθίσουν στον τόπον τους, γενήτε μοσάδες να καθίσουν στα σπήτια τους και στα υποστατικά τους, και όλον σας το έχει και ίρζι και ζωήν σας ως τον παραμικρόν δεν θέλει πειραχθήτε· σε αυτό σας βεβαιόνομεν· και αν κλίνετε σε αυτά, σας δίνομεν το ράγι, και αύτη είναι η τελεία απόκρισίς μας και τόσον· τη 21 μαρτίου 1826 από το στρατόπεδον».

Η επιστολή αύτη υποθέτει ότι οι έγκλειστοι εζήτησαν πρώτοι συμβιβασμόν, αλλ' η υπόθεσις αύτη αποδεικνύεται ψευδής εκ της εξής απαντήσεως.

«Προς τους υψηλοτάτους Βεζηράδες Μώρα Βαλεσήν και Ρούμελη Βαλεσήν.

«Έχετε λάθος· ημείς δεν σας εζητήσαμεν προτήτερα κουβέντα, του λόγου σας μας εζητήσατε.

«Είδαμεν το έγγραφον τσεβάπι σας και ευχαριστούμεν όπου μας γράφετε την αλήθειαν γυμνήν, διότι από τους ανθρώπους σας δεν ημπορέσαμεν να πληροφορηθούμεν έως τώρα, διότι μας τα έλεγαν μπερδευμένα. Δεν ηλπίζαμεν ποτέ να σας απεράση μια τέτοια φαντασία οπού οκτώ χιλιάδες άρματα αιματωμένα να τα ζητήσητε και να σας τα δώσωμεν με τα χέρια μας, τα οποία άρματα συμφωνούν με την ζωήν. Όθεν, καθώς βλέπομεν τον σκοπόν σας και την απόστασιν οπού έχομεν ημείς, θα γίνει εκείνο ό,τι απεφάσισεν ο Θεός, το οποίον δεν το ηξεύρετε ούτε η υψηλότης σας, ούτε ημείς, και ας γίνη το θέλημα του Θεού.

(γ.)

Η κοπείσα εις δύο αύτη σπάθη ανετέθη μετά την απελευθέρωσιν του Μεσολογγίου εις τον κατά την Κλείσοβαν ναόν.

(δ.)

Εκ των δύο άλλων μελών της διευθυνούσης τα της δυτικής Ελλάδος επιτροπής, ο μεν Θέμελης απέθανεν εν Μεσολογγίω επί της πολιορκίας, ο δε Καναβός δεν συνεπολιορκήθη.

(ε.)

Ο λόρδος Παλμερστών αγορεύων εν τη βουλή την 4 Ιουνίου/20 Μαΐου 1829 περί της τότε υπό συζήτησιν οροθεσίας του νέου Ελληνικού κράτους ανύψωσε την πόλιν του Μεσολογγίου εις τον υπέρτατον σταθμόν της προγονικής μας δόξης ως προς τους υπέρ πατρίδος αγώνας αποδοκιμάζων πάσαν οροθετικήν γραμμήν μη περιλαμβάνουσαν δι' οποιονδήποτε λόγον τας Αθήνας, τας Θήβας, τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα, τας Πλαταιάς, τας Θερμοπύλας συνάμα δε και το Μεσολόγγι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΘ'.

(α.)

Ιδού εν περιλήψει ο λόγος ον ο αρχιβεζίρης απήγγειλεν εν τη συνελεύσει ταύτη των μεγιστάνων. Εκδίδω δε αυτόν ως δεικνύοντα πόσον κατετάραττε και εταπείνονε την αλαζόνα Πύλην ο αγών των Ελλήνων.

«Χάρις εις την προστασίαν του Υψίστου και εις την ανδρίαν των ημετέρων στρατιωτών η οθωμανική αυτοκρατορία ανεδείχθη εν τοις αρχαίοις χρόνοις παντού νικήτρια και κατέπληξε τους εχθρούς της· αλλ' οι καιροί δεν είναι πλέον οι αυτοί· οι στρατιώται εξετράπησαν του καθήκοντός των, εξεφαυλίσθησαν, και οδηγούμενοι υπό αναξίων ή ανάνδρων διασκορπίζονται ενώπιον των εχθρών. Οποίων λυπηρών σκέψεων παραίτιον είναι το θέαμα των σημερινών Ελλήνων! Οι αντάρται ούτοι, οι ως κάλαμοι ασθενείς, εματαίωσαν τους μέχρι τούδε αγώνας μας· εν ακαρεί έπρεπεν η ακάθεκτος ορμή των ανδρείων Μουσουλμάνων να τους καταστρέψη, και όμως δεν εδυνήθημεν εισέτι να σβέσωμεν την φλόγα της ανταρσίας των! Η ιστορία διηγείται τίνι τρόπω κατεφρόνουν άλλοτε οι Μουσουλμάνοι και ζωήν και περιουσίαν διά την πίστιν, και πόσον διέπρεπαν εν τω πεδίω της μάχης, κατ' εξοχήν δε οι γενίτσαροι· αλλά τα τάγματα τούτων δεν είναι πλέον ό,τι ήσαν· παρεισέδυσαν ανεπαισθήτως τυχοδιώκται και κατέστρεψαν το οικοδόμημά των· πλήθουν τα στρατολόγια ονομάτων υπομισθίων γενιτσάρων, αλλά ζητεί τις εν αυτοίς μαχητάς και σχεδόν δεν ευρίσκει· αν διαταχθή τάγμα τι να εκστρατεύση, καθάρματα στρατολογούνται και κατάσκοποι των εχθρών παρεισδύουν και μάλιστα Έλληνες μίσος άσπονδον τρέφοντες κατά του ισλαμισμού, και διαφόρως μετασχηματιζόμενοι αναμιγνύονται εξάπτοντες τα πάθη εις παράλυσιν του στρατού. Ανεπιτήδειοι δε οι γενίτσαροι να διακρίνωσι το ψεύδος της αληθείας, και εκτρεπόμενοι του ορθού λόγου διατείνονται ότι ο κατά των Ελλήνων πόλεμος δεν ήτον αναγκαίος, ότι σκοπόν είχε την καταστροφήν των γενιτσάρων, και ότι δωροδοκούμενοι οι υπουργοί του σουλτάνου παρέδιδαν τας επαρχίας του κράτους εις τους εχθρούς. Πόσον άτοπον να υποθέση τις ότι κυβέρνησις αναδέχεται πόλεμον επί σκοπώ καταστροφής του ιδίου στρατού της, ήτοι των μελών του ιδίου σώματός της, και ότι διασκορπίζει τους θησαυρούς της επί σκοπώ να παραδώση τας επαρχίας της εις τους εχθρούς της! Η τοιαύτη συκοφαντία είναι αληθής παραφροσύνη. Η ελάττωσις του θρησκευτικού ζήλου και η παράβασις των στρατιωτικών κανονισμών είναι τα κύρια αίτια της παρακμής του στρατού· δεν αισθάνεται σήμερον ο στρατιώτης τα θρησκευτικά καθήκοντά του, αγνοεί ότι είναι αθλητής της πίστεως, και ότι οφείλει κατά τον θείον νόμον τελείαν υπακοήν εις την φωνήν των αρχηγών του. Ας παρατηρήση όστις θέλει τους οργανισμούς του στρατού των γενιτσάρων υπό τους πρώτους σουλτάνους και θα ιδή ότι την σήμερον δεν τηρούνται. Εξησκούντο οι γενίτσαροι επί του σουλτάνου Σουλεημάνη του α' εις παν είδος όπλου εν χρήσει τότε, και τα τάγματά των δεν συνεπληρούντο υπό τυχόντων. Πόθεν η τοιαύτη μεταβολή αν ο μισθός και το σιτηρέσιόν των δεν επαρκώσιν, η Πύλη αφθόνους έχουσα πόρους ετοίμη είναι να επιχορηγήση. Ηξεύρετε πόση η δύναμις και ποίος ο σκοπός των εχθρών του ισλαμισμού· ηξεύρετε οποία η επικρατούσα εν τω στρατώ των γενιτσάρων αταξία, ην ιλιγγιά τις πιστώς να περιγράψη· εις σας λοιπόν απόκειται ν' αποφασίσετε σήμερον τι ποιητέον εις διάρθωσιν του κακού. Πρόκειται να ταπεινώσωμεν την οφρύν των εχθρών, ν' απονίψωμεν το όνειδος των εν πολέμω συμφορών μας· λαλήσατε παρρησία, δείξατε την οδόν, και έτοιμοι είμεθα να την οδεύσωμεν· στενώς συνδεδεμένοι διά του δεσμού του ιερού νόμου όλοι ας συνεργασθώμεν εκ συμφώνου διά την δόξαν και την ευημερίαν της αυτοκρατορίας».

Εκ των του ιστοριογράφου της οθωμανικής αυτοκρατορίας Ασαάδ Εφένδη.

End of the Project Gutenberg EBook of History of the Greek Revolution,
Volume C, by Spyridon Trikoupis

*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HISTORY OF GREEK REVOLUTION, VOL C ***

***** This file should be named 38765-h.htm or 38765-h.zip *****
This and all associated files of various formats will be found in:
        http://www.gutenberg.org/3/8/7/6/38765/

Produced by Sophia Canoni.  Thanks to George Canonis for
his major work in proofreading.


Updated editions will replace the previous one--the old editions
will be renamed.

Creating the works from public domain print editions means that no
one owns a United States copyright in these works, so the Foundation
(and you!) can copy and distribute it in the United States without
permission and without paying copyright royalties.  Special rules,
set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to
copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to
protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark.  Project
Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you
charge for the eBooks, unless you receive specific permission.  If you
do not charge anything for copies of this eBook, complying with the
rules is very easy.  You may use this eBook for nearly any purpose
such as creation of derivative works, reports, performances and
research.  They may be modified and printed and given away--you may do
practically ANYTHING with public domain eBooks.  Redistribution is
subject to the trademark license, especially commercial
redistribution.



*** START: FULL LICENSE ***

THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE
PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK

To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free
distribution of electronic works, by using or distributing this work
(or any other work associated in any way with the phrase "Project
Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project
Gutenberg-tm License (available with this file or online at
http://gutenberg.net/license).


Section 1.  General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm
electronic works

1.A.  By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm
electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to
and accept all the terms of this license and intellectual property
(trademark/copyright) agreement.  If you do not agree to abide by all
the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy
all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession.
If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project
Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the
terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or
entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.

1.B.  "Project Gutenberg" is a registered trademark.  It may only be
used on or associated in any way with an electronic work by people who
agree to be bound by the terms of this agreement.  There are a few
things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works
even without complying with the full terms of this agreement.  See
paragraph 1.C below.  There are a lot of things you can do with Project
Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement
and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic
works.  See paragraph 1.E below.

1.C.  The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation"
or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project
Gutenberg-tm electronic works.  Nearly all the individual works in the
collection are in the public domain in the United States.  If an
individual work is in the public domain in the United States and you are
located in the United States, we do not claim a right to prevent you from
copying, distributing, performing, displaying or creating derivative
works based on the work as long as all references to Project Gutenberg
are removed.  Of course, we hope that you will support the Project
Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by
freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of
this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with
the work.  You can easily comply with the terms of this agreement by
keeping this work in the same format with its attached full Project
Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.

1.D.  The copyright laws of the place where you are located also govern
what you can do with this work.  Copyright laws in most countries are in
a constant state of change.  If you are outside the United States, check
the laws of your country in addition to the terms of this agreement
before downloading, copying, displaying, performing, distributing or
creating derivative works based on this work or any other Project
Gutenberg-tm work.  The Foundation makes no representations concerning
the copyright status of any work in any country outside the United
States.

1.E.  Unless you have removed all references to Project Gutenberg:

1.E.1.  The following sentence, with active links to, or other immediate
access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently
whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the
phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project
Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed,
copied or distributed:

This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net

1.E.2.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived
from the public domain (does not contain a notice indicating that it is
posted with permission of the copyright holder), the work can be copied
and distributed to anyone in the United States without paying any fees
or charges.  If you are redistributing or providing access to a work
with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the
work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1
through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the
Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or
1.E.9.

1.E.3.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted
with the permission of the copyright holder, your use and distribution
must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional
terms imposed by the copyright holder.  Additional terms will be linked
to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the
permission of the copyright holder found at the beginning of this work.

1.E.4.  Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm
License terms from this work, or any files containing a part of this
work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.

1.E.5.  Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this
electronic work, or any part of this electronic work, without
prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with
active links or immediate access to the full terms of the Project
Gutenberg-tm License.

1.E.6.  You may convert to and distribute this work in any binary,
compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any
word processing or hypertext form.  However, if you provide access to or
distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than
"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version
posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.net),
you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a
copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon
request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other
form.  Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm
License as specified in paragraph 1.E.1.

1.E.7.  Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,
performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works
unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.

1.E.8.  You may charge a reasonable fee for copies of or providing
access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided
that

- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from
     the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method
     you already use to calculate your applicable taxes.  The fee is
     owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he
     has agreed to donate royalties under this paragraph to the
     Project Gutenberg Literary Archive Foundation.  Royalty payments
     must be paid within 60 days following each date on which you
     prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax
     returns.  Royalty payments should be clearly marked as such and
     sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the
     address specified in Section 4, "Information about donations to
     the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."

- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies
     you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he
     does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm
     License.  You must require such a user to return or
     destroy all copies of the works possessed in a physical medium
     and discontinue all use of and all access to other copies of
     Project Gutenberg-tm works.

- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any
     money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the
     electronic work is discovered and reported to you within 90 days
     of receipt of the work.

- You comply with all other terms of this agreement for free
     distribution of Project Gutenberg-tm works.

1.E.9.  If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm
electronic work or group of works on different terms than are set
forth in this agreement, you must obtain permission in writing from
both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael
Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark.  Contact the
Foundation as set forth in Section 3 below.

1.F.

1.F.1.  Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable
effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread
public domain works in creating the Project Gutenberg-tm
collection.  Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic
works, and the medium on which they may be stored, may contain
"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or
corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual
property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a
computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by
your equipment.

1.F.2.  LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right
of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project
Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project
Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project
Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all
liability to you for damages, costs and expenses, including legal
fees.  YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT
LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE
PROVIDED IN PARAGRAPH 1.F.3.  YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE
TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE
LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR
INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH
DAMAGE.

1.F.3.  LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a
defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can
receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a
written explanation to the person you received the work from.  If you
received the work on a physical medium, you must return the medium with
your written explanation.  The person or entity that provided you with
the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a
refund.  If you received the work electronically, the person or entity
providing it to you may choose to give you a second opportunity to
receive the work electronically in lieu of a refund.  If the second copy
is also defective, you may demand a refund in writing without further
opportunities to fix the problem.

1.F.4.  Except for the limited right of replacement or refund set forth
in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER
WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO
WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.

1.F.5.  Some states do not allow disclaimers of certain implied
warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages.
If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the
law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be
interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by
the applicable state law.  The invalidity or unenforceability of any
provision of this agreement shall not void the remaining provisions.

1.F.6.  INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the
trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone
providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance
with this agreement, and any volunteers associated with the production,
promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works,
harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees,
that arise directly or indirectly from any of the following which you do
or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm
work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any
Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.


Section  2.  Information about the Mission of Project Gutenberg-tm

Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of
electronic works in formats readable by the widest variety of computers
including obsolete, old, middle-aged and new computers.  It exists
because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from
people in all walks of life.

Volunteers and financial support to provide volunteers with the
assistance they need are critical to reaching Project Gutenberg-tm's
goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will
remain freely available for generations to come.  In 2001, the Project
Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure
and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations.
To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation
and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4
and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.


Section 3.  Information about the Project Gutenberg Literary Archive
Foundation

The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit
501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the
state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal
Revenue Service.  The Foundation's EIN or federal tax identification
number is 64-6221541.  Its 501(c)(3) letter is posted at
http://pglaf.org/fundraising.  Contributions to the Project Gutenberg
Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent
permitted by U.S. federal laws and your state's laws.

The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S.
Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered
throughout numerous locations.  Its business office is located at
809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email
business@pglaf.org.  Email contact links and up to date contact
information can be found at the Foundation's web site and official
page at http://pglaf.org

For additional contact information:
     Dr. Gregory B. Newby
     Chief Executive and Director
     gbnewby@pglaf.org


Section 4.  Information about Donations to the Project Gutenberg
Literary Archive Foundation

Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide
spread public support and donations to carry out its mission of
increasing the number of public domain and licensed works that can be
freely distributed in machine readable form accessible by the widest
array of equipment including outdated equipment.  Many small donations
($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt
status with the IRS.

The Foundation is committed to complying with the laws regulating
charities and charitable donations in all 50 states of the United
States.  Compliance requirements are not uniform and it takes a
considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up
with these requirements.  We do not solicit donations in locations
where we have not received written confirmation of compliance.  To
SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any
particular state visit http://pglaf.org

While we cannot and do not solicit contributions from states where we
have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition
against accepting unsolicited donations from donors in such states who
approach us with offers to donate.

International donations are gratefully accepted, but we cannot make
any statements concerning tax treatment of donations received from
outside the United States.  U.S. laws alone swamp our small staff.

Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation
methods and addresses.  Donations are accepted in a number of other
ways including including checks, online payments and credit card
donations.  To donate, please visit: http://pglaf.org/donate


Section 5.  General Information About Project Gutenberg-tm electronic
works.

Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm
concept of a library of electronic works that could be freely shared
with anyone.  For thirty years, he produced and distributed Project
Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.


Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed
editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S.
unless a copyright notice is included.  Thus, we do not necessarily
keep eBooks in compliance with any particular paper edition.


Most people start at our Web site which has the main PG search facility:

     http://www.gutenberg.net

This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,
including how to make donations to the Project Gutenberg Literary
Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to
subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.